[เถรี]

จ่าตุ่มพัฒนาการทำมีดพกเป็นมีดศิลป์ ก็คือเอาศิลปะแทรกเข้าไปด้วย พูดง่าย ๆ คือทำเป็นมีดสวยงาม เล่มแรกเลยที่ทำด้ามเป็นรูปหัวเป็ด มีตัวเป็ดเป็นใบมีด แล้วก็ให้เป็นของขวัญกับภรรยาก็คือป้าสุ ป้าสุจึงหวงหนักหวงหนา สามีทำให้แถมยังเป็นเล่มแรกอีกด้วย ลงหนังสือไปหลายฉบับแล้ว ป้าสุเก็บมาหลายสิบปี ท้ายสุดก็เลยตัดใจถวายกระผม/อาตมภาพมา

สรุปว่ามีดเล่มดัง ๆ ของจ่าตุ่ม ส่วนใหญ่จะอยู่กับกระผม/อาตมภาพหมด "หนอนชาเขียว" ก็อยู่ที่กระผม/อาตมภาพ ใครที่ได้ไปสักเล่มหนึ่งก็ถือว่าเป็นงานมาสเตอร์พีช ชิ้นเดียวในโลก เพราะว่าช่างบ้านจ่าตุ่มจะเขียนแบบพิมพ์เขียวไว้ให้ด้วย พอถึงเวลาก็มอบพิมพ์เขียวมาให้เรา ใครจะสั่งเล่มใหม่ก็แปลว่าไม่เหมือนเดิม ดังนั้น..มีดจ่าตุ่มส่วนใหญ่ก็คือมี "เล่มเดียวในโลก" แล้วก็มีกติกาที่เป็นลักษณะของเกียรติยศของลูกผู้ชาย ก็คือถ้าใช้มีดจ่าตุ่ม จะทื่อจะพังจะอะไร ทางร้านรับซ่อมให้ฟรีตลอดชีพ ปัจจุบันนี้จึงผลิตไม่ทันขาย..!

หลังจากที่เยี่ยมป้าสุพร้อมกับพาไปเลี้ยงข้าวปีใหม่ด้วย แล้วกระผม/อาตมภาพก็เดินทางไปวัดวังหิน หมู่ที่ ๔ ตำบลวังหิน อำเภอบ้านไร่ จังหวัดอุทัยธานี ไปปลุกเสกวัตถุมงคลให้เขา เพิ่งจะทราบว่าครูบาอาจารย์ท่านหนึ่งก็คือหลวงปู่เส็ง จนฺทรํสี (พระครูมงคลธรรมสุนทร) วัดบางนาใน จังหวัดปทุมธานี ท่านไปสร้างโบสถ์ให้ที่วัดนั้น ถึงเวลาเขาก็เลยทำวัตถุมงคลตามสายของหลวงปู่ท่าน เพื่อหาทุนบูรณะโบสถ์

ที่วัดบางนาใน กระผม/อาตมภาพเคยได้รับกิจนิมนต์ไปเสกวัตถุมงคลมาแล้ว ถึงเวลาเขานิมนต์ไปยันอุทัยธานี กลายเป็นว่าต้องตามไปเสกให้เขาด้วย โดยเฉพาะโฆษกหรือพิธีกร รู้จักตัวกระผม/อาตมภาพมากกว่าตัวเองอีก บรรยายประวัติเป็นฉาก ๆ ฟังแล้วเครียด..!