[เถรี]

กระผม/อาตมภาพจึงเลิกแปลกใจว่าเหตุใดพระภิกษุสามเณร แม่ชี ฆราวาส ตลอดจนกระทั่งบรรดาญาติโยมทั้งหลาย ฟังธรรมแล้วถึงไม่ได้อะไรเสียที ต่างจากสมัยพุทธกาลที่ฟังธรรมแล้วก็เป็นพระโสดาบันบ้าง เป็นพระอรหันต์บ้าง ท่านที่จะเป็นพระอนาคามีก็มีไม่มาก ท่านที่จะเป็นสกทาคามีก็ยิ่งมีน้อยเข้าไปอีก ส่วนใหญ่ก็คือเป็นพระโสดาบันหรือพระอรหันต์ไปเลย เพราะว่าท่านทั้งหลายเหล่านั้น เป็นผู้ที่สั่งสมบ่มเพาะปัญญาบารมีมาจนแก่กล้าแล้ว

ท่านทั้งหลายที่ฟังเสียงธรรมจากวัดท่าขนุนในปัจจุบันนี้ ไม่สามารถที่จะรู้ได้เลยว่า ทำไมพระพุทธเจ้าตรัสถึงชาดก ซึ่งฟังแล้วก็คือเรื่องนิทานชัด ๆ แต่ว่าผู้ฟังก็บรรลุมรรคบรรลุผลไปตาม ๆ กัน ??

เมื่อองค์สมเด็จพระภควันต์บรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าเล่านิทาน โดยเฉพาะนิทานในอดีตชาติ ทำไมญาติโยมฟังแล้วได้มรรคได้ผล ? ก็เพราะว่าเขาทั้งหลายเหล่านั้นมีปัญญามาก เล็งเห็นว่าแม้แต่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็ยังเวียนว่ายตายเกิดมานานนับอนันตชาติ ล้วนแล้วแต่พบกับความทุกข์ยากต่าง ๆ ตามเนื้อหาชาดกที่ทรงเล่ามา

จึงทำให้เขาทั้งหลายเหล่านั้นพิจารณาแล้วเห็นว่า อัจฉริยมนุษย์สุดประเสริฐอย่างองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็ยังประกอบไปด้วยความทุกข์เห็นปานนี้ ตัวเราทั้งหลายที่เป็นปุถุชนธรรมดานั้น ไม่มีทางเลยที่จะไม่มีความทุกข์..!

ในเมื่อร่างกายนี้ประกอบไปด้วยความทุกข์ ในเมื่อโลกนี้มีแต่ความทุกข์ยากเร่าร้อน เราก็ไม่ปรารถนาในการเกิดมามีร่างกายนี้อีก ไม่ปรารถนาที่จะเกิดมาในโลกที่ทุกข์ยากเร่าร้อนเช่นนี้อีก ท่านทั้งหลายเหล่านั้นจึงถอนจิตจากการยึดการเกาะในร่างกายนี้ จากการยึดการเกาะในโลกนี้ ถอนออกมาได้น้อย ก็เป็นพระโสดาบัน ได้ปานกลางก็เป็นพระสกทาคามี ได้มากกว่านั้นก็เป็นพระอนาคามี ได้ถึงที่สุดก็เป็นพระอรหันต์ไปตาม ๆ กัน

ญาติโยมทั้งหลายที่ฟังบันทึกเสียงธรรมจากวัดท่าขนุนก็เช่นกัน เมื่อฟังว่ากระผม/อาตมภาพต้องทำงานอย่างโน้นอย่างนี้ แทนที่จะคิดว่าหลวงพ่อก็ทุกข์ยาก ก็เหนื่อยยากแบบเดียวกับเรา ในเมื่อความทุกข์ยากมีอยู่ถ้วนทั่วทุกตัวคนเช่นนี้ เราก็ไม่พึงเกิดมามีร่างกายเช่นนี้อีก แต่ท่านทั้งหลายฟังแล้วกลับผ่านหูไปเฉย ๆ ได้ยินว่าหลวงพ่อเจ็บไข้ได้ป่วย แทนที่ท่านทั้งหลายจะรู้สึกว่าเราเองก็ประกอบไปด้วยความป่วยเช่นนี้เหมือนกัน