[เถรี]

ที่อัศจรรย์ยิ่งกว่านั้นก็คือคนขับ รถทุกคันใช้แตรสนั่นหวั่นไหวไปหมด แต่เขาดันรู้ว่าคันไหนบีบให้เรา..! มึงเอาอะไรมาฟังวะ..?! ทุกวันนี้กระผม/อาตมภาพยังงงอยู่เลย ไปเนปาลมา ๓ - ๔ รอบแล้ว ยังจับเคล็ดตรงนี้ไม่ได้

แต่ก็เห็นความเอื้อเฟื้อของเขา เพราะว่าถนนกับรถเท่ากันพอดีเลย สองฝั่งคือกำแพง..ห่างจากรถแค่ฝ่ามือ รถสามารถวิ่งสวนกันได้ ไม่ได้พูดเล่นนะ..เรื่องจริง พอวิ่งพรวดไปถึงก็จ๊ะเอ๋กัน คันที่อยู่ใกล้แยกที่สุดจะต้องถอยหลังไปหลบเข้าแยก แล้วให้คันที่อยู่ไกลแยกกว่าวิ่งไปก่อน เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่กันสุด ๆ ถ้าบ้านเรานิสัยดีอย่างนี้นะ ถนนบ้านเราน่าจะเป็นสวรรค์ดี ๆ นี่เอง แต่เสียดาย..บ้านเราคนขับรถแต่ละคน บางคนก็ให้ฉายาว่า "เฮียขับรถ" บางคนก็บอก "ควายหลุดถนน" แล้วแต่จะด่าไปเถอะ กูก็ไปของกูอย่างนี้แหละ..!

แต่ว่าก็ยังดีที่สามารถฝ่าฝันกลับมาได้ มาถึงทำอะไร ? กระผม/อาตมภาพต้องวิ่งไปเปิดระบบซูมออนไลน์ก่อน เพราะว่าลงทะเบียนรายการเสียงธรรมจากมหาจุฬาอาศรมเอาไว้ ซึ่งอาทิตย์ที่แล้วกระผม/อาตมภาพเป็นผู้บรรยายเอง เปิดเสร็จก็ตั้ง "พร็อพ" พระครูวิลาศกาญจนธรรมนั่งตัวตรงเป๊ะ จะสวดมนต์ จะทำวัตร จะอะไร ไม่มีขยับเขยื้อนเลย แล้วก็มานั่งพูดอยู่ตรงนี้..!

เพราะฉะนั้น..เรื่องของหน้าที่การงานต่าง ๆ ไม่ว่าจะเยอะแค่ไหนก็ตาม ถ้าหากว่าเรามีสติมั่นคงจะแยกแยะงานออก สามารถที่จะทำได้ครบถ้วนสมบูรณ์ แต่ว่าเป็นเรื่องที่พวกเราจะต้องฝึกหัดกันอีกนาน..!

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอาทิตย์ที่ ๑ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)