[เถรี]

กระผม/อาตมภาพเองเจอมาเป็นเนินที่เตี้ยกว่านั้น ไปช่วยเขาเข็นรถกระบะในทุ่งใหญ่นเรศวร เพราะว่าคนที่เข้าไปนั้นไม่รู้ว่าทุ่งใหญ่หน้าตาเป็นอย่างไร เป็นเด็กวัยรุ่น ๔ คน พอสอบเอ็นทรานซ์ติดก็ไปฉลองกันที่ทุ่งใหญ่ เอารถกระบะเครื่องเบนซินเข้าไป เขาดูแผนที่แล้วว่า ทุ่งใหญ่ตั้งแต่บ้านคลิตี้หรือว่าบ้านทุ่งเสือโทนไปจนถึงบ้านจะแก ระยะทางแค่ ๙๓ กิโลเมตร น้ำมันถังเดียวผ่านได้สบายมาก

แต่ปรากฏว่าพอเจอสภาพหนทางเข้าจริง ๆ ก็คือแทบทุกเนินต้องทั้งขุด ทั้งเข็น ต้องเร่งเครื่อง ใช้เกียร์ต่ำอยู่ตลอดเวลาจนน้ำมันหมด แล้วในทุ่งใหญ่มีแต่น้ำมันดีเซล ไม่มีน้ำมันเบนซิน รถทุกคันไม่ว่าจะเป็นรถกระบะหรือว่ารถบรรทุกแร่ใช้ดีเซลทั้งหมด ตอนนั้นน้ำมันดีเซลลิตรละ ๖ บาท ฝันไปหรือเปล่า ? กระผม/อาตมภาพไปซื้อน้ำมันเติมรถให้เขา ปรากฏว่าข้างในนั้นคิดลิตรละ ๓๐ บาท..! ห้าเท่าของด้านนอก เพราะว่าขนเข้าไปยากมาก

เส้นทางลำบากขนาดไหน ? ก็ลำบากขนาดที่ว่าถ้าเป็นหน้าแล้ง ถึงเวลาถ้ามีรถผ่านมา บรรดากะเหรี่ยงที่เดินทางอยู่ระหว่างบ้านทุ่งเสือโทน บ้านทินวย บ้านทิคอง ขึ้นไปห้วยซ่งไท้ ผ่านแม่กะสะ ออกไปบ้านจะแก บางทีก็เดินทะลุออกไปทางด้านทิไล่ป้า ออกไปสะเหน่พ่อง ออกไปสาละวะ ออกไปไล่โว่ ก็มักจะผ่อนแรงตนเองด้วยการโบกรถ นั่งเขย่ากันไป ตับไตไส้พุงคลอนไปหมด

แต่ถ้าเป็นหน้าฝน ถึงเวลาคนกะเหรี่ยงจะไม่โบกรถ ต่อให้เราจอดแล้วชวนเขาขึ้นรถ เขาบอกว่า "ไม่ไปด้วยหรอก เรากำลังรีบ" เขาเดินอยู่นะ เราไปรถ เขากำลังรีบ..! แล้วก็จริงอย่างที่เขาบอก เพราะว่าเดินเร็วกว่า ขับรถไปเนินแรกก็ติดแล้ว ทั้งขุด ทั้งเข็น ทั้งดัน กว่าที่จะขึ้นไปได้

ในเมื่อต้องไปช่วยเขาเอารถออกมา ทั้ง ๆ ที่หาน้ำมันไปให้เขาแล้ว ก็เพราะว่าน้ำมันค่อนข้างจะสกปรก ทำให้หัวฉีดตัน อนาถชีวิต..! เจ้าของเขาทิ้งรถแล้ว แต่อาตมภาพดื้อเอง เข็นออกมา ๗๐ กว่ากิโลเมตร ตั้งแต่บ้านพุจือออกมาที่บ้านทุ่งเสือโทนหรือว่าบ้านคลิตี้บน