[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอาทิตย์ที่ ๑ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๖ ขอสวัสดีปีใหม่กับผู้ที่ฟังรายการเสียงธรรมจากวัดท่าขนุนอยู่ทุกท่าน วันนี้ต้องบอกว่ากระผม/อาตมภาพมีภารกิจต่อเนื่องตั้งแต่ปีเก่ายันปีใหม่ ก็คือเริ่มจากการสวดมนต์ข้ามปี แล้วก็ต่อด้วยรับบิณฑบาตปีใหม่ หลังจากนั้นก็เป็นการปฏิบัติธรรมของพวกเรา

เมื่อนำพวกเราเข้าสู่การปฏิบัติธรรมแล้ว กระผม/อาตมภาพก็วิ่งไปวัดใหม่รางวาลย์ หมู่ที่ ๔ ตำบลท่าเสา อำเภอท่ามะกา จังหวัดกาญจนบุรี ห่างจากที่นี่เกือบ ๆ ๒๐๐ กิโลเมตร ระยะทางไม่ใช่ปัญหา ปัญหาอยู่ที่ว่ารถมากมายมหาศาล

ถ้าถามว่ามากขนาดไหน ? ก็มากขนาดอำเภอสังขละบุรีไม่มีน้ำมันเหลือเลย ใครจะขึ้นสังขละบุรีตั้งแต่เมื่อวานถึงวันนี้ ต้องเติมน้ำมันจากข้างล่าง ก็คือตั้งแต่ทองผาภูมิขึ้นไปเท่านั้น เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าสังขละบุรีนั้น ตั้งแต่ช่วงน้ำตกเกริงกระเวียขึ้นไป เป็นเส้นทางบนภูเขา คดเคี้ยว เต็มไปด้วยหุบเหว

สมัยที่กระผม/อาตมภาพทำการก่อสร้างที่สำนักสงฆ์เกาะพระฤๅษีใหม่ ๆ ตอนนั้นทรายหยาบ (ทรายก่อสร้างธรรมดา) บรรทุกสิบล้อคันละ ๓,๐๐๐ บาท ค่ารถสิบล้อวิ่งไปส่งที่สังขละบุรี ๗,๐๐๐ บาท..! นึกเอาก็แล้วกัน แล้วถ้าหากว่าไม่ใช่รถสองเพลาก็ไม่สามารถที่จะขึ้นได้อีกด้วย..!

ก่อนที่จะมาอยู่ทองผาภูมิอย่างเป็นการถาวร กระผม/อาตมภาพเคยเดินทางไปกราบหลวงพ่ออุตตะมะ (พระราชอุดมมงคล วิ.) วัดวังก์วิเวการาม ซึ่งตอนนั้นถนนหลายช่วงยังไม่ดี อย่างเนินช้างร้อง ยังไม่ได้ปาดลงแล้วก็ทำการ์ดเลนอย่างทุกวันนี้ ตอนขาไป วิ่งลงถึงตีนเนิน รถขนซุงกำลังวิ่งขึ้นเนินช้างร้องอยู่ กระผม/อาตมภาพไปกราบทำบุญกับหลวงพ่ออุตตมะ กราบพระพุทธรูปหยกขาวใหญ่ที่สุดในโลก ไปกราบพระเจดีย์พุทธคยา ซื้อข้าวของที่ระลึกแล้ววิ่งกลับมา แซงรถซุงที่กลางเนิน..!

นึกเอาก็แล้วกันว่าลำบากแค่ไหน รถซุงต้องเร่งเครื่องสุดชีวิต แล้วก็ขยับขึ้นไปทีละเซนติเมตร..! เด็กรถต้องคอยวิ่งเตรียมเอาขอนรองล้อ เผื่อว่ารถหมดกำลังจะไหลกลับ แต่ว่าลักษณะเนินแบบนั้นอันตรายมาก..!