[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันจันทร์ที่ ๒๖ พุทธศักราช ๒๕๖๕ งานหลายอย่างก็ประดังเข้ามาแบบกะทันหัน ช่วงเช้ากระผม/อาตมภาพเดินทางไปที่วัดมหาจุฬาลงกรณราชูทิศ หมู่ที่ ๑ ตำบลลำไทร อำเภอวังน้อย จังหวัดพระนครศรีอยุธยา เพื่อเยี่ยมและบรรยายให้กับนิสิตคณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ซึ่งปฏิบัติธรรมประจำปีอยู่ที่นั่น

จะว่าไปแล้วก็เป็นเรื่องที่ค่อนข้างอันตราย เพราะว่าการปฏิบัติธรรมของคณะสังคมศาสตร์ครั้งนี้ มีผู้ติดเชื้อไวรัสโควิด ๑๙ หลายราย จนกระทั่งต้องมีการกำหนดเอาไว้ว่า ถ้ามีการรวมกลุ่มกันเพื่อฟังบรรยายก็ไม่ควรเกิน ๓๐ นาที แต่กระผม/อาตมภาพว่า ถ้าหากว่าจะติดเชื้อ ๓๐ นาทีนี่เหลือเฟือที่จะติด แต่ก็ทำตามนโยบายของเขาไป

เมื่อไปเยี่ยมเยือน ร่วมทำบุญ และทำการบรรยายเสร็จแล้วก็เดินทางกลับ ระหว่างเดินทางกลับก็มีข่าว ๒ ข่าว ข่าวแรกก็คือหลวงพ่อพระครูสุชาตคีรีเขต (สรสิทธิ์ สุจิตฺโต) เจ้าอาวาสวัดเขาแหลม เจ้าคณะตำบลสมเด็จเจริญ มรณภาพด้วยอายุ ๗๕ ปี

อีกข่าวหนึ่งก็คือจะต้องไปเป็นคณะกรรมการคัดเลือกบุคคลผู้ทำคุณประโยชน์ต่อพระพุทธศาสนา เพื่อรับรางวัลเสาเสมาธรรมจักรประจำปี ๒๕๖๖ ก็คือคัดกันตั้งแต่ตอนนี้ แล้ววันวิสาขบูชา ปี ๒๕๖๖ ค่อยไปรับกัน แปลว่า อยู่ ๆ ก็มีงานเพิ่มเข้ามาอีก ๒ งาน

คราวนี้ในส่วนของการเป็นคณะกรรมการคัดเลือกบุคคลผู้ทำคุณประโยชน์ต่อพระพุทธศาสนาเป็นเรื่องที่เร่งด่วนกว่า เพราะว่าต้องประชุมคัดเลือกตอนบ่ายโมงครึ่ง เรื่องงานศพของหลวงพ่อพระครูสุชาตคีรีเขตนั้น เขายังจัดอีกหลายวัน

ดังนั้น..เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ที่กระผม/อาตมภาพย้ำกับพวกเราอยู่บ่อย ๆ ว่าประโยชน์ของการทำสมาธิอย่างโลก ๆ ประการหนึ่งก็คือ เราจะมีสติ แยกแยะความ ก่อนหลัง เร็วช้า หนักเบา ของปัญหาได้ อะไรที่มาก่อน เราก็ทำก่อน จะทำให้เรามีปัญหาอยู่ตรงหน้าเรื่องเดียวเท่านั้น แล้วก็ไม่หนักเกินกำลัง แต่ส่วนใหญ่แล้วบุคคลทั่วไปมักจะขาดสติ เอาหลาย ๆ ปัญหามาหมกรวมกันเป็นเรื่องเดียว ทำให้หนักจนกระทั่งแก้ไขไม่ไหว