[เถรี]

คราวนี้ท่านทั้งหลายที่เป็นนักปฏิบัติธรรม เราต้องระลึกอยู่เสมอว่า ความตายอยู่แค่ลมหายใจเข้าออกเท่านั้น หายใจเข้า ไม่หายใจออกก็ตายแล้ว หายใจออก ไม่หายใจเข้าก็ตายเช่นกัน

กระผม/อาตมภาพจึงได้มีแนวปฏิบัติเฉพาะตัวว่า ทำวันนี้ให้ดีที่สุด หน้าที่การงานในความรับผิดชอบทุกอย่างทุ่มเทให้เต็มที่ เมื่อทำดีที่สุดแล้ว ถึงเวลาก็จากไปอย่างสง่างามที่สุด แหงนหน้าก็ไม่อายฟ้า ก้มหน้าก็ไม่อายดิน อยู่คนเขาก็รัก คนเขาก็เกรงใจ จากไปคนเขาก็คิดถึง
แต่คราวนี้ พวกเรามักจะประมาทกัน อย่างที่บอก พระพุทธเจ้าท่านก็ตรัสเอาไว้ว่า เมาวัย เมาชีวิต เมาความไม่มีโรค บางคนอายุ ๗๐ - ๘๐ แล้ว ก็ยังไม่ได้สำนึกว่าตนเองจะถึงแก่ความตายเมื่อไร

อย่างที่มีคนไปต่อว่าพระยายมราชว่า "ท่านทำงานไม่เป็น" ประมาณว่าบริหารงานบริหารคนไม่เป็น ท่านถามว่าทำไม ? "ก็ในเมื่อผมจะต้องตายตอนนั้นตอนนี้ ท่านก็รู้อยู่ แล้วทำไมไม่ส่งจดหมายมาเตือนก่อน ?" พระยายมราชบอกว่า "ข้าส่งให้ตลอดเวลาแต่แกไม่รับรู้รับทราบเอง" ไอ้หัวหมอก็ยังเถียงอีก บอกไม่ได้รับเลยสักฉบับหนึ่ง..!

พระยายมราชท่านยืนยันว่ารับทุกฉบับ EMS จากตำหนักพระยายมราชส่งตรงถึงทุกคน "ตอนเอ็งผมหงอก ตอนเอ็งฟันร่วง ตอนเอ็งตามัว ตอนเอ็งหนังเหี่ยว ตอนเอ็งเจ็บไข้ได้ป่วย ข้าส่งไปทุกครั้ง แต่เอ็งเสือกทะลึ่งอ่านไม่ออกเอง" ก็แปลว่า สภาพความเสื่อมเกิดขึ้นกับร่างกายของเราอยู่ตลอดเวลา