[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันเสาร์ที่ ๑๐ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕ ตรงกับวันรัฐธรรมนูญ บ้านเรามีรัฐธรรมนูญมา ๒๐ ฉบับแล้ว พูดต่อไปอาจจะกระทบกระเทือนชาวบ้านเขา..!

เอาเป็นว่าวันนี้กระผม/อาตมภาพ ได้เดินทางไปยังมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถนนพหลโยธิน หมู่ที่ ๑ ตำบลลำไทร อำเภอวังน้อย จังหวัดพระนครศรีอยุธยา เพื่อเข้ารับปริญญาดุษฎีบัณฑิตกิตติมศักดิ์ สาขาวิปัสสนาภาวนา จากพระหัตถ์ของสมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก (อมฺพรมหาเถร)

เมื่อไปถึงตั้งแต่ช่วงเช้าก็เดินไปดูโรงทานของตนเอง เนื่องจากว่าได้เปิดโรงทานเลี้ยงปานะและน้ำดื่มแก่พระภิกษุสามเณรและประชาชนทั่วไป ขณะที่เดินไปก็เห็นว่าบรรดาบุคลากร โดยเฉพาะครูบาอาจารย์ ซึ่งล้วนแล้วแต่อยู่ในระดับผู้ช่วยศาสตราจารย์ด็อกเตอร์บ้าง รองศาสตราจารย์ด็อกเตอร์บ้าง กลายเป็นจราจรโบกรถกันหมด..! โดยเฉพาะรศ.ดร.สุรพล สุยะพรหม รองอธิการบดีฝ่ายกิจการทั่วไป มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ที่ลงไปอำนวยการด้วยตนเอง

บรรดาครูบาอาจารย์รุ่นเก่า ๆ ที่ได้พบเห็น อย่างเช่น รศ.ดร.เติมศักดิ์ ทองอินทร์ รศ.ดร.ยุทธนา ปราณีต รศ.ดร.เกียรติศักดิ์ สุขเหลือง หรือแม้กระทั่งท่านอาจารย์ ดร.สุรวัฒน์ ทองเกลี้ยง ซึ่งเคยสอนกระผม/อาตมภาพมาตั้งแต่เกือบ ๒๐ ปีที่แล้ว กลายเป็นเด็กโบกรถกันหมด..!

จะว่าไปแล้วก็เป็นเรื่องที่ดี เพราะว่าผู้บริหารระดับสูงลงมาทำงานด้วยตนเอง ระดับอื่น ๆ จะอ้างว่าตนเองไม่ว่าง หรือว่าไม่มีเวลาก็ไม่ได้ เนื่องเพราะว่าผู้ใหญ่กว่าย่อมมีภาระงานมากกว่า ในเมื่อผู้ที่มีภาระงานมากกว่า สามารถที่จะลงมาทำงานแบบนี้ได้ บุคคลอื่นที่ภาระงานน้อยกว่า ย่อมสามารถที่จะลงมาทำงานนี้ได้เช่นกัน