เนื่องจากว่าที่สำนักสงฆ์เกาะพระฤๅษีก็ดี ที่วัดท่าขนุนก็ตาม เป็นพื้นที่ซึ่งมีงูจงอางชุกชม งูทั้งหลายเหล่านี้ก็มักจะขี้ร้อนตามประสาของสัตว์ที่มีพิษมาก ต้องแสวงหาที่เย็น ๆ สำหรับนอน และหาน้ำดื่มของตนเอง ก็มักจะเข้าไปอาศัยห้องน้ำ แล้วถ้าหากว่าพระภิกษุสามเณรของเราพลาดพลั้งขึ้นมา เปิดเข้าไปโดยไม่ทันดูตาม้าตาเรือ ก็อาจจะถึงขนาดบาดเจ็บล้มตายได้ กระผม/อาตมภาพต้องทำหน้าที่จับงูไปปล่อยอยู่บ่อย ๆ จึงได้ปิดประตูห้องน้ำด้วยการใส่กลอนทางด้านนอก และกำชับผู้ใช้งานให้ปิดทุกครั้งด้วย
นอกจากในเรื่องของงูแล้ว เมื่อมาอยู่ที่วัดท่าขนุน ปรากฏว่ามีหมาวัดเกือบ ๓๐๐ ตัว..! บรรดาหมาวัดก็เหมือนกับคน ที่ไหนสบายก็ไปนอนที่นั่น จึงพากันเข้าไปนอนในห้องน้ำ เพราะว่าเย็นดี แต่คราวนี้วัดท่าขนุนเป็นวัดท่องเที่ยว บรรดานักท่องเที่ยวจำเป็นที่จะต้องใช้ห้องน้ำ เมื่อเปิดเข้าไปโดยที่แปลกหน้า ก็อาจจะโดนหมากัดเอาได้..!
กระผม/อาตมภาพจึงจำเป็นที่จะต้องทำกลอนติดไว้ทางด้านนอก และมีสายยูสำหรับคล้องกุญแจด้วย เพื่อที่ถึงเวลาไม่ได้ใช้งานก็จะได้ใส่กุญแจ ถ้าหากว่ายังใช้งานอยู่ ก็แค่ใส่กลอน เพื่อป้องกันไม่ให้สัตว์เข้าไปอาศัยห้องน้ำทางด้านใน
คราวนี้บรรดานักศึกษาระดับปริญญาตรีของมหาวิทยาลัยเปิดชื่อดังแห่งนั้น (มาจากจังหวัดระยอง) เขาทั้งหลายเหล่านั้นก็กลั่นแกล้งเพื่อนที่เข้าไปใช้ห้องน้ำก็ดี เข้าไปอาบน้ำก็ตาม ด้วยการล็อคกลอนทางด้านนอก ทำให้เพื่อนใช้ห้องน้ำเสร็จแล้วออกมาไม่ได้ ก็ต้องใช้วิธีปีนออกทางห้องด้านข้าง
ในเมื่อห้องแรกโดนล็อค ห้องซ้ายโดนล็อค ห้องขวาโดนล็อค ก็ต้องปีนไปถึง ๓ - ๔ ห้องกว่าที่จะออกมาได้ ยังโชคดีที่ห้องน้ำวัดท่าขนุนก็ดี ห้องน้ำของทางสำนักสงฆ์เกาะพระฤๅษีก็ตาม เป็นห้องน้ำที่มีแต่ข้างฝา ไม่ได้ติดฝ้าเพดาน ไม่เช่นนั้นฝ้าก็อาจจะฉิบหายวายป่วงไปด้วย..!
นอกจากนี้ยังสร้างความเสียหายอีกมากมายมหาศาล โดยเฉพาะในส่วนของการถ่ายแล้วไม่ล้าง ถ่ายแล้วไม่ราด กระผม/อาตมภาพกลับมาแล้ว ต้องใช้เวลาถึง ๒ วัน ในการทำความสะอาดห้องน้ำห้องส้วม ขณะเดียวกันก็จ่ายเงินไปหลายหมื่นบาท ในการที่เรียกช่างมาทำกระจกบานเกล็ดหนน้าต่างคืนไป ทำให้เข้าใจว่าการที่บานเกล็ดพังนั้น เพราะว่าราวตากผ้ามีไม่พอกับจำนวนนักศึกษาที่ไปรับน้องใหม่ พวกเขาจึงไปตัดไม้ไผ่ยาว ๆ มาวางพาดระหว่างบานเกล็ดของห้องนี้กับอีกห้องหนึ่ง ซึ่งอยู่ตรงกันข้าม ห่างกันประมาณ ๖ เมตร แล้วก็ทำการตากผ้า..!
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 02-12-2022 เมื่อ 13:28
|