[สายท่าขนุน]

เว้นว่างจากการนำเรื่องมาลงไว้ที่กระทู้นี้มานาน
พวกเราสมาชิกที่นี่ก็คงจะรื่นเริงอยู่กับบุญมหากุศลต่าง ๆ
วันนี้จึงพยายามนำเรื่อง รวมมิตร...ว่าด้วยเรื่องของบุญ
ที่น้องเขาส่งมาให้เมื่อเดือนสิงหาคม ๒๕๕๐
มาลงให้เข้ากับบรรยากาศ
แต่ขนาดแฟ้มทั้ง ๓ ไม่เป็นใจและรูปข้อความก็ต้องใช้เวลา
จึงนำเรื่องคำสอนของหลวงปู่คำดีนี้ลงแทน
เป็นเรื่องที่เธอส่งมาเดือนกรกฎาคม ปีเดียวกัน

ธรรมโอวาท

ท่านมักจะอบรมลูกศิษย์ของท่านอยู่เสมอ ๆ ว่า
"เรามีตาเท่ากับว่าไม่มีตา มีหูเท่ากับว่าไม่มีหู มีท้องก็ฉันอยู่ได้ไปวัน ๆ เท่านั้น
ไม่ต้องแสดงความโลภและตะกละ"
ให้พากันสำเหนียกไว้เรื่องของความโลภ ความโกรธ ความหลง จะต้องมีด้วยกันทุกคน
ถ้าพูดถึงความโลภ เมื่อมันมีเจตนาบันดาลเกิดขึ้นมาแล้ว มันจะมืด ไม่รู้จักบาปบุญ ไม่กลัวคุกกลัวตะราง
อันนี้เรียกว่าฤทธิ์ของมัน ท่านจงให้ระวังดี ๆ ในเรื่องของสามประการนี้ท่านสอนว่า
อย่าไปปรุงแต่งตามมัน ให้มีสติรู้เท่าทันมัน
เมื่อเราปฏิบัติได้อย่างนี้แล้วความโลภ ความโกรธ ความหลง เหล่านี้ก็จะเสื่อมอำนาจไป
ตัวอย่างเช่น เมื่อเราประสงค์จะเอาสิ่งใด เราจะต้องพิจารณาเหตุเสียก่อน
เมื่อพิจารณาดูแล้วว่ามันไม่ผิดศีลธรรม เราก็สามารถเอาได้
แต่เมื่อพิจารณาดูแล้วว่ามันผิดศีลผิดธรรม เราก็ละเสียไม่เอา
นี่แสดงว่าเราไม่ปรุงแต่งตามมัน
ในความอยากได้หรือความโลภ และเราก็มีสติรู้เท่ามัน คือมีการพิจารณาในเหตุในผลเสียก่อน
ถ้าเราประพฤติได้ในลักษณะนั้น เราก็จะได้ชื่อว่าเป็นคนดี กระทำแต่ในสิ่งที่ดี มีแต่บุญกุศล
ถ้าพูดสั้น ๆ ก็หมายความว่า ทุกสิ่งทุกอย่างก็มีผลเท่านั้น
คือถ้าเราทำเหตุดีก็จะได้รับผลดี แต่ถ้าเราทำเหตุชั่ว เราก็จะได้รับผลชั่ว