[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวกับญาติโยมที่อยู่ต่างประเทศว่า"จริง ๆ แล้ว การที่เราไปไกล บางทีก็ดีกว่า เพราะว่าเราไปแล้ว เราไม่รู้จะพึ่งอะไร ใจก็ต้องเกาะพระจริง ๆ

การที่เราอยู่ใกล้บางทีมีส่วนเสีย เกิดความประมาท คิดว่าอยู่ใกล้เมื่อไรก็ได้..เมื่อไรก็ได้ คนไกลเอาไปกินหมด เวลาลงไปปักษ์ใต้แถวสุไหงโกลกหรือยะลา ญาติโยมแถวนั้นเขาอยู่ในที่อันตราย เขาต้องพึ่งพระ เกาะพระจริง ๆ เท่ากับว่าโดนบังคับให้ปฏิบัติไปในตัว ความก้าวหน้าของเขาจะมีมากกว่าเรา กำลังใจเข้มแข็งกว่า เพราะอยู่กลางดงระเบิดขนาดนั้น"