[เถรี]

อีกส่วนหนึ่งก็คือมีบุคคลที่มักจะสอบถามเกี่ยวกับสภาวะพระนิพพานว่า มีลักษณะเป็นดินแดนหรือไม่ ? หรือว่ามีสภาพสูญ เรื่องพวกนี้กระผม/อาตมภาพเคยอธิบายไปแล้ว และขอย้ำอีกครั้งหนึ่งว่า บุคคลที่เข้าไม่ถึงอารมณ์พระนิพพาน พูดไปก็ไร้ประโยชน์ ถกเถียงกันก็เป็นไปตามกิเลสในใจของตนเท่านั้น

ลักษณะเดียวกับที่ครูบาอาจารย์ท่านเคยเปรียบไว้ว่า เต่าสามารถขึ้นไปบนบก เมื่อท่องเที่ยวดูสิ่งต่าง ๆ จนครบถ้วนตามที่ตนเองต้องการแล้ว ก็ลงน้ำไปบอกกล่าวให้ปลารู้ แต่ทำอย่างไร ปลาก็ไม่สามารถที่จะจินตนาการไปถึงได้

เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าปลาไม่สามารถที่จะขึ้นจากน้ำไปได้ ต่อให้มีปลาพันธุ์พิเศษอย่างปลาตีน ก็ขึ้นจากน้ำได้แค่ระยะใกล้ ๆ ฝั่งเท่านั้น ไม่สามารถที่จะมีประสบการณ์ชัดเจนแบบเดียวกันเต่า

แล้วถ้าหากว่านกมาบอกกับปลาว่า สภาพของโลกนี้เป็นอย่างไร สภาพของท้องฟ้าเป็นอย่างไร ก็ไม่ต้องไปหวังเลยว่าปลานั้นจะเข้าใจ เพราะว่าแม้ปลาจะอยู่กับน้ำ แต่ว่าแม้แต่น้ำที่ตนเองอาศัยอยู่ ก็ไม่แน่ว่าจะมองเห็น การปฏิบัติธรรมจึงเป็นเรื่องของปัจจัตตัง ความรู้แจ้งเฉพาะตนที่ปฏิบัติเข้าถึงเท่านั้น คำพูดและตัวหนังสือเป็นสิ่งที่หยาบจนเกินไป ไม่สามารถที่จะอธิบายสภาวธรรมที่แท้จริงได้

กระผม/อาตมภาพเองนั้นก็คงต้องมีภาระในการเฝ้าสนามสอบ คอยอำนวยความสะดวกต่าง ๆ ตลอดจนกระทั่งเป็นเจ้าภาพในการถวายภัตตาหารเพลไปจนกว่าที่จะสอบเสร็จ ยกเว้นว่างานใด ถ้าหากว่ารับปากผู้คนเอาไว้ก่อนหน้าที่จะมีกำหนดการสอบครั้งนี้ ก็จะมอบให้เลขานุการมาปฏิบัติหน้าที่ในสนามสอบแทน ตนเองก็จะเดินทางไปตามงานที่รับปากเขาเอาไว้ แล้วกลับมาดูแลสนามสอบให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพฤหัสบดีที่ ๑๐ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๖๕
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)