[เถรี]

แต่ถ้าเราดูกันตามหลักของธรรมวินัยแล้ว สามเณรไม่มีการจำพรรษา จึงไม่มีสิทธิ์ไม่มีส่วนในกองกฐิน ถ้าหากว่าเจ้าอาวาสไม่เมตตา ก็คือต้อง "มือเปล่า" เลย อย่าว่าแต่สามเณรรูปนี้แค่บวชแก้บนเท่านั้น ไม่ได้อยู่จำพรรษา พูดง่าย ๆ ก็คือตลอดพรรษาฤดูฝน ไม่ได้อยู่ร่วมกับเขามาตั้งแต่ต้น

ดังนั้น..เรื่องพวกนี้จะเกิดความเสียหายทันทีถ้าหากว่าเราไปรับมาแล้วก็แชร์ต่อ เพราะว่าญาติโยมส่วนใหญ่แล้วไม่เข้าใจเรื่องของธรรม เรื่องของวินัย เรื่องหลักการปฏิบัติของพระ คิดอยู่อย่างเดียวก็คือ เอาความสะใจที่ว่า "ขอให้ได้แชร์เท่านั้น" ส่วนความเสียหายจะเกิดกับคณะสงฆ์แค่ไหน ให้สงฆ์ไปแก้ไขกันเอง

ทำให้กระผม/อาตมภาพไปนึกถึงคำพูดของพระเดชพระคุณพระเทพศาสนาภิบาล, ดร. (แย้ม กิตฺตินฺธโร) เจ้าคณะภาค ๑๔ ที่ท่านปรารภว่า "ถ้าพวกมึงคิดกันอย่างนี้ กูก็เหนื่อยแหละ..!" ก็คือต้องตามแก้ปัญหากันไม่รู้จบ

จึงเป็นเรื่องที่ท่านทั้งหลายต้องศึกษาพระธรรมวินัยให้ลึกซึ้งและชัดเจน เพราะถ้าหากว่ายึดตามหลักธรรมวินัยที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสเอาไว้ บุคคลที่จะเป็นพระอุปัชฌาย์ต้องมีพรรษาพ้น ๑๐ รู้รายละเอียดในสังฆกรรมต่าง ๆ เป็นอย่างดี โดยเฉพาะรู้ในพระธรรมวินัย อาจสามารถชี้แจงสั่งสอนให้กุลบุตรรู้ตามได้ แล้วถ้าหากว่ามีปัญหาอะไรก็ต้องแก้ไขให้เขาได้อีกด้วย ถ้าหากว่าเราศึกษาไม่พอก็ต้องเร่งรัดตัวเองให้มากกว่านี้

ดังนั้น..ในวันก่อนที่กระผม/อาตมภาพกล่าวสัมโมทนียกถาในงานอบรมก่อนสอบ ถึงได้บอกกับเขาทั้งหลายเหล่านั้นว่า บางท่านบวชมาหวังความสงบ หวังแต่จะสวดมนต์ไหว้พระ เจริญกรรมฐาน หาความสุขเฉพาะตัว ไม่ได้คิดที่จะศึกษาเล่าเรียนอะไรให้วุ่นวาย ก็เป็นความคิดที่ดี

แต่ความเป็นอยู่ของพวกเราทั้งหมดเนื่องด้วยญาติโยมเขาสงเคราะห์ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของอาหาร เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย ยารักษาโรค ในเมื่อโยมสงเคราะห์มาทุกอย่าง ถึงเวลาโยมมีความทุกข์ใจมา แล้วเราไม่มีหลักธรรมอะไรเลยที่จะบอกกล่าวปลอบใจแก่ญาติโยมเขาเลย แล้วคิดว่าที่คุณไม่เรียนนั้นทำถูกไหม ? คิดว่าการไม่ศึกษาเล่าเรียน เราสามารถที่จะแสดงธรรมได้ดีไหม ? ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ท่านทั้งหลายจึงจำเป็นที่จะต้องศึกษาพระธรรมใวินัยให้ละเอียด ให้เข้าใจลึกซึ้ง