[เถรี]

กระผม/อาตมภาพเห็นท่าไม่ดีก็เลยสะกิดหลวงปู่ บอกว่า "หมอมาตรวจ เขาตกใจครับ" หลวงปู่ท่านลืมตาขึ้นมา ก็พอดีท่านเจ้ากรมฯ กับหมอสุรเสนกลับเข้ามาพอดี พอเห็นหลวงปู่นั่งอยู่ก็ทำหน้าเหวอ..! หลวงปู่ท่านยิ้มให้ บอกว่า "เมื่อกี้นี้ฝันว่าไปเยี่ยมลูกศิษย์มา" พวกท่านสามารถฝันในลักษณะอย่างนี้ได้ไหม ?

นั่นคือการเอากายในไปแบบมโนมยิทธิเต็มกำลัง ซึ่งพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุงย้ำนักย้ำหนากับกระผม/อาตมภาพว่า "ถ้าไปเต็มกำลัง อย่าลืมล็อกประตูด้วย ไม่อย่างนั้นคนเข้ามาจะคิดว่าแกตายแล้ว จะเอาไปเผาซะ..!"

กระผม/อาตมภาพได้รับการกำชับมาก็จริง แต่ตอนสมัยที่มาอยู่วัดท่าขนุนนี้ไม่นาน อาการมาลาเรียกำเริบมาก ก็ใช้วิธีทิ้งไปเลย ขี้เกียจทนกับอาการเวทนาต่าง ๆ ของร่างกาย แต่ปรากฏว่าช่วงนั้น ไม่ว่าจะพระ จะแม่ชี ต่างคนต่างมีกุญแจกุฏิของกระผม/อาตมภาพอยู่ เมื่ออาจารย์ที่ไม่เคยขาดทำวัตรสวดมนต์ อยู่ ๆ ขาดไป ก็เปิดประตูเข้าไปดู แล้วทุกคนก็ลงความเห็นว่าน่าจะมรณภาพไปแล้ว ก็พยายามช่วยกันแก้ไข เอาน้ำร้อนใส่กะละมัง เอาผ้าขนหนูชุบ แล้วก็รูดไปซะทั้งตัว เพราะว่าต้องการจะให้ร่างกายร้อนขึ้น เผื่อว่าจะฟื้น..!

ท้ายที่สุดพอกระผม/อาตมภาพตื่นขึ้นมาก็คือ ผิวหนังแทบจะถลอกปอกเปิก แสบไปทั้งตัว แล้วหลังจากนั้นเป็นต้นมา ถ้าหากว่ากระทบอากาศหนาว หรือว่าอยู่ในห้องปรับอากาศเมื่อไรก็จะคัน เพราะว่าผิวเสียตั้งแต่ตอนนั้นเป็นต้นมา ถ้าไม่ได้ทาพวกโลชั่นต่าง ๆ เอาไว้เสมอก็ต้องเกาเป็นลิงไปเลย..!

ดังนั้น..ในส่วนที่อาจารย์ท่านนั้นแสดงทัศนคติมา เป็นทัศนคติของบรรดานักวิชาการที่เข้าไม่ถึงหลักการปฏิบัติอย่างแท้จริง ถึงได้ไปยืนยันว่าพระอรหันต์สุกขวิปัสสโกไม่สามารถที่จะแสดงฤทธิ์ได้ แล้วที่หลวงปู่มหาอำพันท่านทำคืออะไร ? เพราะว่าท่านเป็นพระอรหันต์สุกขวิปัสสโก

สิ่งที่ท่านทำก็เป็นฤทธิ์ แต่ไม่ใช่วิกุพพนาฤทธิ์ ซึ่งเป็นฤทธิ์ผาดแผลง สามารถทำโน่นนี่ได้เกินมนุษย์สามัญ แต่ของท่านเป็นฌานฤทธิ์ คือฤทธิ์ที่เกิดจากกำลังสมาธิ อธิษฐานฤทธิ์ ฤทธิ์ที่เกิดจากความตั้งใจมั่น และท้ายที่สุด บุญฤทธิ์ ฤทธิ์ที่เกิดจากการสั่งสมคุณงามความดีมาเป็นระยะเวลาที่ยาวนาน เพราะฉะนั้น..เมื่อท่านตั้งใจอย่างไร ? ท่านแค่คิดก็เป็นไปตามนั้นแล้ว