การปฏิบัติธรรมในช่วงเช้ามืดเป็นช่วงเวลาที่สำคัญที่สุด เพราะว่าเราได้พักผ่อนนอนหลับมาแล้วทั้งคืน สภาพจิตเริ่มสงบราบเรียบลง ไม่ฟุ้งซ่านมาก ทันทีที่ตื่นขึ้นมา สภาพจิตของเราก็จะฟุ้งไปหารัก โลภ โกรธ หลง จึงต้องรีบหาสิ่งที่ดีมาป้องกัน ไม่ให้สภาพจิตของเราต้องไปคลุกอยู่กับกิเลส นั่นก็คือ..การรีบมาอยู่กับการภาวนา
หายใจเข้า..ให้ความรู้สึกทั้งหมดของเราไหลตามลมหายใจเข้าไป พร้อมกับคำภาวนา
หายใจออก..ให้ความรู้สึกทั้งหมดของเราไหลออกมา พร้อมกับคำภาวนา
ที่บอกว่าการปฏิบัติธรรมในช่วงเช้าสำคัญมาก ก็เพราะว่าสภาพจิตของเรานั้น สามารถเสวยอารมณ์ได้ทีละอย่างเดียว ถ้าหากว่าความดีเข้าไป ความชั่วก็เข้าไม่ได้ ถ้ามีความชั่วอยู่ข้างใน ความดีก็เข้าไปไม่ถึงเช่นกัน
ดังนั้น..ในช่วงเช้ามืดของแต่ละวัน จึงเป็นนาทีทองที่เราจะต้องรีบนำความดีเข้าไปไว้ในใจ เมื่อความดีอยู่ในใจแล้ว ความชั่วเข้ามาไม่ได้ เราก็จะอยู่สุขอยู่เย็นไปเกือบทั้งวัน
|