[เถรี]

อีกเรื่องหนึ่งที่อยากจะพูดถึงในวันนี้ก็คือลูกปุ๋ม (ชุติมา พยัตเทพินทร์) ซึ่งจะบอกว่าเป็นลูกสาวคนที่ ๒ ของกระผม/อาตมภาพ เนื่องจากว่าลูกสาวชุดแรก พอดีมีชื่อเล่นเป็น ป.ปลา หมดทั้งทีม ประกอบด้วยลูกปุ๊ก (สุมาลี ตีรเลิศพานิช) ลูกปุ๋ม (ชุติมา พยัตเทพินทร์) และลูกปลา (ปราณี ขวัญเพ็ญ) ซึ่งแต่ละคนก็ล้วนแล้วแต่อายุมากแล้วทั้งสิ้น

แต่ว่าลูกปุ๋มโทรมาในลักษณะที่ขาดสติ ร้องห่มร้องไห้ เนื่องเพราะว่าสามีเข้ารับการผ่าตัดสมอง ผ่านไป ๑๖ ชั่วโมง ต้องให้เลือดทดแทนไปถึง ๔ ลิตร แล้วหมอโทรศัพท์มาแจ้งว่าให้รีบไปยังห้องไอซียูโดยด่วน เพื่อตัดสินใจว่าจะเอาอย่างไรดีกับอาการที่เป็นอยู่ ลูกปุ๋มโทรมาในลักษณะขาดสติ ร้องห่มร้องไห้ ไม่สามารถที่จะตัดสินอะไรได้ทั้งสิ้น

ตรงจุดนี้ไม่ได้ประจานลูกสาวตัวเอง แต่อยากจะบอกให้ท่านทั้งหลายที่ประมาท ยังไม่เคยเกิดเรื่องร้ายแรงกับตัวเองหรือว่าคนที่ตัวเองรัก ให้พยายามปฏิบัติ รักษากำลังใจของตนให้เข้มแข็งมั่นคงกว่านี้ ไม่ใช่ฉุกเฉินขึ้นมา ถึงจะรู้ว่ากำลังใจของตนนั้นห่วยแตก ใช้การไม่ได้

หลายท่านเมื่อเจ็บไข้ได้ป่วยแล้ว กำลังใจรวมตัวดีมาก ถึงขนาดที่อยากจะไปพระนิพพานตอนนั้นเลย ถ้าเป็นไปในลักษณะนั้น ขอให้ท่านรู้ว่าต้นทุนของท่านเพียงพอที่จะไปพระนิพพานแล้ว แต่ว่ากิเลสนั้นมีมายามาก เพียงท่านมีสภาพร่างกายดีขึ้นมานิดหนึ่ง จากที่อยากจะไปพระนิพพาน ก็กลายเป็นไม่อยากตายเสียแล้ว เป็นต้น

หลายท่านเมื่อเกิดอุบัติเหตุ กำลังใจรวมตัวเข้ามา มีสติทันกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นภายในพริบตานั้น มีความรู้สึกว่าเหตุการณ์เกิดขึ้นช้ามาก จนกระทั่งสามารถแก้ไขจากร้ายให้เป็นดีได้ทันท่วงที นั่นก็เป็นลักษณะของกำลังใจที่เพียงพอที่จะรักษาตัวได้แล้ว แต่ว่าถ้าท่านประมาท คลายกำลังใจออกมาเมื่อไร รัก โลภ โกรธ หลง ก็มีสิทธิ์ที่จะตีท่านหงายท้องเหมือนเดิม..!

ส่วนท่านที่เกิดเหตุขึ้นมาแล้วอย่างลูกปุ๋ม ก็ขอให้ทราบว่ากำลังใจยังไม่พอใช้งาน หรือถ้าพูดกันแบบไม่เกรงใจก็คือ "ไม่พอรับประทาน" เราจะเห็นว่าแต่ละคนไม่ใช่ว่าอยู่มานาน ไม่ใช่ว่าเป็นบุคคลใกล้ชิดของกระผม/อาตมภาพ แล้วกำลังใจจะได้ดีทั้งสิ้น ส่วนใหญ่แล้วบุคคลที่ได้ดีนั้น มักจะเป็นคนที่อยู่ห่าง นาน ๆ ถึงได้พบกันสักที เปรียบเสมือนกับบุคคลที่อดอาหารจนหิวจัด เมื่อถึงเวลาก็ตั้งหน้าตั้งตากินแบบไม่ฟังเสียงใคร ถ้าลักษณะอย่างนี้ ท่านก็มีโอกาสที่จะได้ดีสูงมาก