แบบเดียวกับที่บิณฑบาต แล้วหลายท่านที่กระผม/อาตมภาพเคยสอนเกี่ยวกับคาถาห้ามฝน ความจริงจะเรียกว่าห้ามฝนก็ไม่ใช่หรอก ให้ฝนตกช้าหน่อย แล้วพวกท่านพอเห็นเมฆดำติดหัวมาก็กำลังใจตกหมด ยิ่งถ้าเปาะแปะลงมาด้วยก็เป็นอันว่าจบกัน ไม่เหลือกำลังใจเอาไว้เลย
แต่ถ้าท่านสังเกตจะเห็นว่ากระผม/อาตมภาพไม่ได้ใส่ใจเลย เพราะว่ามั่นใจ ในเมื่อมั่นใจก็แปลว่าก็ต้องรอด แล้วท่านก็จะเห็นว่าฝนที่พรำลงมาก็ต้องหลบไปอยู่ดี เพราะว่าความมั่นใจของเราสำคัญที่สุด
อย่าลืมที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า มโนปุพพังคมา ธัมมา ธรรมทั้งหลายมีใจเป็นหัวหน้า มโนเสฏฐา สูงสุดก็ที่ใจ มโนมยา สำเร็จก็ด้วยใจ เพราะฉะนั้น..ถ้าหากว่าจะสำเร็จได้ กำลังใจต้องอยู่ในระดับที่ไม่หวั่นไหวกับสิ่งกระทบทั้งปวง ไม่เช่นนั้นแล้ว บรรพบุรุษของเราไม่สามารถที่จะรักษาแผ่นดินนี้เอาไว้ให้ลูกหลานอย่างพวกเราได้อยู่
สมัยก่อนไม่ใช่สมัยนี้ที่ส่งโดรนบินไปสามสี่พันกิโลเมตรถล่มข้าศึก ไอ้คนควบคุมโดรนนั่งอยู่ห้องใต้ดิน กินแฮมเบอร์เกอร์ ซดโค้กไปด้วย มือก็คุมโดรนไป ไม่ได้รู้จักหน้าค่าตาข้าศึกเลยแม้แต่นิดเดียว ถล่มตายเรียบไปแล้ว แต่สมัยก่อนหอกดาบขาววับวิ่งเข้าไปประจัญบานกัน ถ้ากำลังใจไม่มั่นคง แค่เห็นหอกดาบขาววับมา กำลังใจตกก็เรียบร้อย เหนียวแค่ไหนก็ยุ่ย..! ในเมื่อเป็นเช่นนั้น เรื่องของกำลังใจจึงสำคัญที่สุด
ถ้าหากว่ากล่าวถึงในเวสารัชชกรณธรรม ธรรมที่ทำให้กล้า ประกอบไปด้วยอะไร ? ศรัทธา ศีล พาหุสัจจะ วิริยะ สติปัญญา
ศรัทธา ความเชื่อมั่น ทำให้เรากล้าได้ อันดับแรกเลยคือ เชื่อมั่นในคุณพระรัตนตรัย เป็นเป้าหมายที่ทุกท่านจะต้องทำให้ถึง พระธุดงค์ออกป่า อาวุธอะไรก็ไม่มี นอกจากแผ่เมตตากับภาวนา แต่ถ้าหากว่าผจญภัยผ่านมา ทั้งสัตว์ร้าย ทั้งผี ทั้งเทวดาได้ ความเชื่อมั่นในคุณพระรัตนตรัยจะมีมากขึ้นไปเรื่อย ๆ เพราะท้ายสุดก็จะเห็นว่า ไม่มีอะไรที่เกินไปกว่าบารมีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์
ศรัทธาต่อไปก็คือ ความเชื่อมั่นในสิ่งศักดิ์สิทธิ์ อาจจะเป็นวัตถุมงคลอะไรที่เรายึดถืออยู่ก็ได้ ไม่จำเป็นต้องเป็นพระเครื่อง
ข้อต่อไปคือ ความเชื่อมั่นศรัทธาในผู้นำ มั่นใจว่าผู้นำดี พาเรารอดแน่นอน สั่งให้ทำอะไรก็กล้าทำ
แล้วท้ายที่สุดก็คือ เชื่อมั่นในตัวเอง จำเป็นต้องมี ไม่เช่นนั้นแล้ว จะเอาอะไรไปสร้างความสำเร็จ ? เวสารัชชกรณธรรมแค่หมวดเดียวก็พอแล้ว "มีศรัทธา ความกล้าเกิด"
เพราะฉะนั้น...ท่านที่เรียนนักธรรมอยู่ บางทีก็อ่านผ่านไปเฉย ๆ ไม่ได้ศึกษาให้ลึกซึ้งว่า หลักธรรมของพระพุทธเจ้าทุกหมวด ถ้าหากว่าเรานำมาประพฤติปฏิบัติ สามารถได้มรรคได้ผลทั้งนั้น เพียงแต่ต้องทำให้ถูก ทำให้เป็น
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 31-08-2022 เมื่อ 02:56
|