[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันจันทร์ที่ ๘ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕ กระผม/อาตมภาพได้เดินทางไปเป็นเจ้าภาพสวดพระอภิธรรม ถวายพระครูพลธรรมาภิรัต (นิพนธ์ พลวโร) อดีตเจ้าอาวาสวัดเขาแหลม อดีตเจ้าคณะตำบลธรรมเสน ที่ศาลาอเนกประสงค์ วัดเขาแหลม ตำบลเขาชะงุ้ม อำเภอโพธาราม จังหวัดราชบุรี ซึ่งพระครูนิพนธ์ท่านเป็นเพื่อนร่วมรุ่นพระอุปัชฌาย์มาด้วยกัน แต่ว่ามรณภาพเสียแล้วด้วยอายุแค่ ๕๖ ปี เนื่องจากว่ามีโรคประจำตัว ทั้งเบาหวานและความดันเป็นปกติ

เรื่องนี้ต้องบอกว่าเป็นปัญหาใหญ่ เนื่องจากว่าญาติโยมทั้งหลายก็มักจะถวายแต่อาหารที่ตนเองชอบให้กับพระ ในเมื่อพระท่านไม่สามารถที่จะเลือกได้ ต้องฉันไปตามมีตามได้ ก็กลายเป็นว่าอาหารในปัจจุบันนั้น กระผม/อาตมภาพเข็ดเหลือเกินกับอาหารรสหวาน ไม่ว่าจะเป็นต้ม เป็นแกง เป็นผัด ล้วนแล้วแต่หวานทั้งสิ้น แม้แต่แกงส้ม ซึ่งคำว่าส้ม แปลว่าเปรี้ยว ก็ยังกลายเป็นแกงหวาน น้ำพริกกะปิก็กลายเป็นกะปิหวาน..!

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ บางท่านแก้ตัวว่าเป็น "ตำรับชาววัง" กระผม/อาตมภาพในฐานะที่เคยเลาะรั้วอยู่ข้างวังมานาน ขอยืนยันว่าชาววังไม่ได้กินหวาน เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าสำรับอาหารไทยนั้นมีอาหารหวานต่างหากอยู่แล้ว ในเมื่อมีอาหารหวานต่างหาก ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องทำกับข้าวให้มีรสหวาน กับข้าวที่มีความหวานปนอยู่นิดหน่อย ก็จะเป็นประเภทแกงบวน แกงบอน แกงเทโพ นอกนั้นก็จะมีรสอยู่ชัดเจนในส่วนของตนเอง ไม่ว่าจะเป็นเปรี้ยว เค็ม เผ็ด เหล่านี้เป็นต้น

ในเมื่อเลือกไม่ได้ ต้องฉันไปตามที่มี โรคภัยไข้เจ็บต่าง ๆ ก็ถามหาได้ง่าย จึงทำให้หลายท่านต้องเจ็บไข้ได้ป่วย มีโรคประจำตัวที่สำคัญและเสียชีวิตตั้งแต่อายุยังไม่มากมายนัก เรื่องพวกนี้เราเองก็ต้องระมัดระวัง โดยเฉพาะคนจีนมีสุภาษิตที่ว่า "โรคภัยเข้าทางปาก เภทภัยออกจากปาก" ก็แปลว่า อะไรที่รับประทานหรือว่าฉันเข้าไป ก่อให้เกิดโรคได้ง่ายที่สุด ส่วนอะไรที่พูดออกมาโดยไม่คิด ก็สร้างภัยให้กับตนเองได้ง่ายที่สุดเช่นกัน เรื่องกิน เรื่องพูด จึงเป็นเรื่องที่ต้องระมัดระวังอย่างยิ่ง

แล้วในวันนี้ เนื่องจากว่าเป็นวันที่ ๘ เดือน ๘ ก็ปรากฏว่ามีบรรดาไลน์ต่าง ๆ ส่งการขายโปรโมชั่นพิเศษเข้ามา เนื่องในวัน ๘.๘ เป็นจำนวนมาก แล้วที่น่ากลัวที่สุดก็คือ กระผม/อาตมภาพสั่งพวงหรีดไปถวายพระครูนิพนธ์ ปรากฏว่าทันทีที่พูดคำว่าพวงหรีด ข้อมูลเกี่ยวกับพวงหรีดจำนวนมากมายมหาศาลก็ทะลักมาเต็มเครื่องมือถือ..!

ก็แปลว่าปัจจุบันนี้โทรศัพท์มือถือ หรือว่าสิ่งต่าง ๆ ที่สามารถสื่อโซเชียลได้นั้น น่าจะมีการรับฟังผู้ใช้ว่ามีความต้องการอะไร แล้วก็จะส่งสิ่งนั้นมาให้เลือกหา พูดง่าย ๆ ว่าเสนอขายในสิ่งที่เราต้องการ ถ้าหากว่าตรงกับความชอบใจ ก็เท่ากับเขาสามารถขายสินค้านั้นได้ โดยที่อาศัยเครื่องมือในมือของเราคือโทรศัพท์มือถือ นับว่าเป็นเรื่องที่น่ากลัวมาก..!