[เถรี]

เป็นเรื่องอัศจรรย์มากตรงที่ว่า ถ้าเขาทำอะไรได้ อีกไม่กี่วันกระผม/อาตมภาพก็จะทำได้ หลังจากซักซ้อมจนคล่องตัว อีกไม่กี่วันก็จะเจอกัน แล้วก็มาไล่อารมณ์ปฏิบัติกัน ทุกครั้งก็จะเป็นแบบนี้ ที่แน่ที่สุดก็คือ เขาเป็นนักปฏิบัติที่สุดยอดมาก กระผม/อาตมภาพทำอะไรได้ เขาก็ทำอย่างนั้นได้

ท้ายที่สุดในสิ่งที่ทำได้ ถ้าเป็นหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุง ท่านใช้คำว่า "ความรู้ยันกัน" ก็คือต่างคนต่างหมดกระเป๋า ถ้าเขารุกมาได้อีกหนึ่งก้าว กระผม/อาตมภาพก็เสร็จ กระผม/อาตมภาพเองไม่มีทางถอยแล้ว ต้องบอกว่าติดกำแพงแล้ว แต่เขาก็ก้าวต่อมาไม่ได้ เพราะว่าหมดกระเป๋าเหมือนกัน

อยากให้ท่านทั้งหลายมีคู่หูแบบนี้บ้าง แต่อย่าให้เป็นเพศตรงข้าม เพราะว่าช่วงนั้นมีคนเข้าใจผิดกันเยอะมาก แม้แต่พ่อของเขาก็แบบนั้น คิดว่ากระผม/อาตมภาพไปชอบลูกสาวเขา ถึงขนาดประเภทหิ้วกาน้ำชามานั่งฟังว่าพวกเราคุยอะไรกัน แล้วท้ายที่สุด ๒ ชั่วโมงผ่านไป น้ำชาหมดไปหลายกา ก็หิ้วกาน้ำชาเดินหนีไป พร้อมกับบ่นว่า "คุยอะไรกันฟังไม่รู้เรื่อง..!"

เนื่องเพราะว่าในระหว่างผู้ปฏิบัติธรรมด้วยกัน บางทีเราต้องการกัลยาณมิตร คือบุคคลที่เป็นเพื่อนฝูง เป็นครูบาอาจารย์ หรือว่าเป็นคู่แข่ง ที่จะกระตุ้นให้เราแสวงหาความก้าวหน้าให้มากขึ้น ถ้าท่านทั้งหลายมีในลักษณะอย่างนั้น การปฏิบัติธรรมจะมีความก้าวหน้าสูงมาก เพราะว่านอกจากแข่งกับตัวเองแล้ว ยังต้องแข่งกับคนอื่นด้วย คำว่าแข่งกับตัวเองก็คือ คะแนนนี้เราจะได้ หรือว่ากิเลสจะได้ แข่งกับคนอื่นก็คือ เราจะทำได้ดีเท่าเขา หรือว่าดีกว่าเขาไหม ?

ตรงจุดนี้กระผม/อาตมภาพถือว่าโชคดีที่ได้พบกับเพื่อนคนนี้ ก็เลยทำให้มีความก้าวหน้าในการปฏิบัติมากตั้งแต่เป็นฆราวาส แล้วเพื่อนฝูงทั้งหมดก็แอบจับคู่ให้ คิดว่าไอ้คู่นี้ชอบกันแน่ ๆ เจอหน้ากันเมื่อไรก็นั่งสุมหัว คุยกันได้ข้ามวันข้ามคืน

ความจริงต่างคนต่างล้วงกระเป๋าอีกฝ่ายหนึ่งดูว่ามีอะไรบ้าง แล้วท้ายที่สุดก็ "ยันกัน" ทุกครั้ง เขาก็ก้าวขึ้นหน้าอีกก้าวไม่ได้ กระผม/อาตมภาพก็ไม่มีที่ให้ถอย แล้วเขาก็จะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟทุกครั้ง หาว่ากระผม/อาตมภาพมีอะไรมากกว่าแล้วไม่ยอมบอกเขา ก็เพราะว่าทุกครั้งที่เขาทำอะไรใหม่ ๆ ได้ พอเอามาอวด กระผม/อาตมภาพสามารถบอกได้หมดว่าเขาทำอะไรได้บ้าง ก็เพราะว่าเพิ่งจะทำได้เหมือนกัน ในเมื่อทุกครั้งเป็นเช่นนี้ เขาก็เลยคิดว่ากระผม/อาตมภาพทำได้มากกว่า แต่ไม่ยอมบอก ปล่อยให้เข้าใจผิดไป..!