[เถรี]

โดยปกติแล้วงานพวกนี้กระผม/อาตมภาพจะต้องเป็น "เทศบาล" ก็คือคอยเก็บกวาดสิ่งที่ยุ่งยากต่าง ๆ ซึ่งบรรดาท่านอื่น ๆ เหลือเอาไว้ ก็คือแต่ละท่าน ถ้าหากว่าเป็นสายอื่นที่มาเสกร่วมด้วย ก็จะมีสารพัด ทั้งสายเสน่ห์ สายเมตตา สายคงกระพัน สายมหาลาภ ในเมื่อทำกันให้ยุ่งไปหมด บางทีเสกอย่างอื่น ๆ เรียบร้อยแล้ว อีกฝ่ายหนึ่งที่เพิ่งมาถึง ก็ดันไปเอามหาอุดมาลงปิดท้าย ก็เป็นอันว่าไม่ต้องทำมาหากินอะไรกันพอดี แต่ว่างานนี้ท่านอาจารย์บ๊ะเป็นเจ้าของถิ่น กระผม/อาตมภาพก็เลยทิ้งให้ท่านเป็นเทศบาล มีหน้าที่เก็บกวาดสถานที่แทน

หลังจากที่เสร็จพิธีแล้วก็ไปนั่งรอท่านอาจารย์บ๊ะ เมื่อเก็บกวาดสถานที่เรียบร้อย ท่านก็มาช่วยซ่อมสุขภาพให้ เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าระยะนี้กระผม/อาตมภาพห่างไกลหมอไปนิดหนึ่ง ทำให้เรื่องของสายตาค่อนข้างจะมีปัญหา แล้วก็เรื่องกระดูกสันหลังทรุดจนกระทั่งไปทับประสาท ก็มีปัญหาตรงที่ว่าทำให้เจ็บร้าวลงไปถึงขาเลย ไม่ใช่แค่สะโพกเท่านั้น เมื่อท่านดันเข้าที่ให้ ทุกอย่างก็เหมือนกับปกติ เพียงแต่ว่าด้วยความเคยชิน คาดว่าอีกไม่กี่วันก็น่าจะกลับไปเหมือนเดิม..!

เนื่องจากว่าเวลาหลับแล้ว บางทีร่างกายก็พลิกไปในมุมที่ตนเองถนัด แต่ว่าด้วยความที่สภาพจิตทรงตัวอยู่ กระผม/อาตมภาพก็ไม่อยากที่จะไปยุ่งด้วย เอาการภาวนาของตนเป็นหลัก การระมัดระวังไม่ให้กิเลสกินตนเองได้ทั้งหลับและตื่นนั้นสำคัญกว่าการดูแลร่างกาย จึงทำให้การรักษานั้นได้ผลไม่นาน ก็จะกลับไปอยู่ในลักษณะของการเจ็บตัวเหมือนเดิม จะสมน้ำหน้าตนเองก็ใช่ที่ หรือจะยอมรับว่าเป็นกฎของกรรมก็ไม่น่าจะใช่ หากแต่ว่าเป็นคนขี้เกียจ ในเมื่อเอ็งอยากนอนท่านั้นก็จงนอนต่อไป ข้าก็มีหน้าที่แค่อยู่กับพระ แค่คอยระวังกำลังใจไม่ให้กิเลสกินได้ก็แล้วกัน

เมื่อได้รับการซ่อมสุขภาพแล้ว ก็เดินทางกลับยังที่พัก ซึ่งตอนที่เดินทางอยู่นี้ ฝนฟ้าก็มืดมัวไปหมด ยังไม่ทราบเหมือนกันว่าจะกลับถึงที่พักโดยปลอดภัยหรือไม่ ? แต่ว่าอาศัยระยะเวลาในการเดินทางนี้ ทำการบันทึกเสียงธรรมจากวัดท่าขนุนเอาไว้ก่อน เผื่อว่าถ้าหากว่ามีปัญหา สิ้นชีวิตลงไปก่อนที่จะหมดวัน ก็จะทำให้มีเสียงธรรมให้ญาติโยมได้ฟังกันอีกวันหนึ่ง

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมทั้งหลายแต่เพียงเท่านี้


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันเสาร์ที่ ๑๖ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)