[ทองหยด]

กราบนมัสการและขอกราบเรียนสอบถามหลวงพ่อ

๑. ได้อ่านเทศนาพระเถระอธิบายว่าภาวะของจิตที่กายใกล้แตกดับ ( จิตในร่างที่กำลังจะใกล้ขาดใจตาย ) ธรรมดาจะไหลไปตามกระแสที่เคยชินหรือกรรมที่ทำไว้ ไม่สามารถฝืนสู้บังคับได้ ทำให้นึกถึงภาวะตอนหลับ แล้วเผลอฝัน คิด ไปเรื่อย มีบางครั้งรู้ว่าคิดอะไร แต่บ่อยครั้งหยุดไม่ได้ หรือหยุดได้ไม่ทันที เคยอ่านพบคนทำดีมาตลอด ก่อนจะตายกรรมที่เคยนำสุนัขไปปล่อยทิ้งเพราะโกรธที่สุนัขกัดลูก มาแทรกตอนนั้นพอดี กรรมดีมีเป็นล้านกลับไม่มา กรรมไม่ดีแค่ ๑๐ บาทวิ่งแซงเข้ามาก่อน จึงไปเกิดเป็นสุนัขเลย

จึงสงสัยกราบเรียนสอบถามหลวงพ่อว่า ภาวะจิตที่ร่างกายใกล้จะตาย กำลังที่จะมาบัญชาจิตขณะนั้นมีพลังมากกว่าตอนนอนหลับหรือไม่ ในแต่ละวันควรจะพิจารณาจิตประจำ หากพบเรื่องที่นึกถึงครั้งใด ใจไม่สามารถปล่อยละได้ จิตเกิดภาวะเครียดเศร้าหมอง ควรจะทำอย่างไร โดยส่วนตัวที่กำลังประสบคือ เครียด เศร้า แต่กลับไม่ยอมรับ พยายามฝืน ๆ เหมือนจะหลอกตัวเองว่าไม่มีอะไร ไม่เป็นอะไร จนหลายครั้งรำคาญ แล้วก็งงในงง ไม่เข้าใจตัวเอง


๒. การทรงสมาธิหรือทรงฌานในการพิจารณาปัญหาต่าง ๆ จะทำให้เราไม่มีอคติสี่และมีปัญญาหรือไม่ ถ้าเจริญพรหมวิหารสี่และเห็นกิเลสของตนด้วย จะช่วยเสริมให้มองเห็นความจริงของปัญหามากกว่าหรือไม่ คือรู้สึกว่าเวลาวิเคราะห์ปัญหาหรือเรื่องต่าง ๆ ถ้าไม่มีอคติสี่ จะทำให้เห็นความจริงและมีมุมมองกว้างขึ้นมาก ๆ แต่ก็ไม่มั่นใจว่าที่ทำอยู่นั้นถูกต้อง จึงต้องมากราบเรียนสอบถาม

๓. ความอยากจะเป็นคนสำคัญ อยากจะได้รับการยอมรับ เป็นกิเลสชนิดใด นักจิตวิทยาบางคนกล่าวว่า มีความสำคัญต่อมนุษย์พอ ๆ กับปัจจัยสี่ หรือมนุษย์บางคนหลงคิดว่าสำคัญกว่าลมหายใจอีก แต่มนุษย์มักไม่รู้ตัวหรือไม่รู้จัก จนกว่าหมดลมหายใจถึงจะคิดได้ ขณะที่บางคนพอไม่ได้รับก็ตรอมใจจนป่วย

คนแก่ น้อยใจลูกชายที่ไม่เห็นความสำคัญ ประชดนอนนิ่งเฉย จากเดิมเป็นอัมพฤกษ์กลายเป็นอัมพาต ต่อมาก็มีสภาพเป็นผัก บางคนก็อาศัยวัตถุราคาแพงหรูหรามาใช้มาสวมใส่ แม้จะต้องกู้ยืม หลอกลวง โกง เพื่อให้รู้สึกว่าตัวเองมีค่า ได้รับความสำคัญจากคนอื่น ๆ

หลายคนกลายเป็นไฟอิจฉาริษยา เพียงแค่เรื่องเล็ก ๆ ก็คิดปรุุงแต่งไปมากมาย ยิ่งเป็นผู้ปฏิบัติธรรม พอขาดสติ กล้าก่อเวรกรรมน่ากลัวมาก แบบไม่พอใจยุงตัวเดียว วางเพลิงเผาบ้าน เป็นอาการเก็บกดกิเลสไว้จนระเบิดหรือไม่

กราบขอขมาและกราบขอบพระคุณมากค่ะ