[เถรี]

ส่วนในเรื่องของการอยู่คนเดียวทำตัวเหมือนอยู่หลายคนนั้น ประการที่หนึ่งก็คือ รอบข้างของเรานั้น ไม่ว่าจะเป็นพรหม เป็นเทวดา เป็นครูบาอาจารย์ เป็นสัมภเวสี เปรต อสุรกาย สัตว์เดรัจฉานทั้งหลาย มีมากมายเต็มไปหมด ถ้าเราไม่ระมัดระวังสำรวม กาย วาจา ใจ ของเราให้ดี สิ่งที่กระผม/อาตมภาพโดนมาก็คือ ครูบาอาจารย์ท่านตำหนิ ด่า หรือว่าตีลงมาตรง ๆ เลย..! ในส่วนนี้จึงจำเป็นจะต้องระมัดระวังอย่างยิ่ง

ประการที่สองก็คือ ถ้าหากว่าเราสามารถทำตัวเหมือนอยู่ต่อหน้าคนหมู่มาก เราก็จะเป็นบุคคลที่ระมัดระวัง กาย วาจา ใจ ของเรา ไม่ให้ขาดตกบกพร่องตามศีลตามธรรม เนื่องเพราะคิดอยู่เสมอว่า เราอยู่ต่อหน้าคนอื่น คนอื่นรู้เห็นการกระทำของเรา เราจึงจำเป็นต้องระมัดระวังไม่ให้การกระทำของเรานั้นขาดตกบกพร่อง จนเป็นที่ตำหนิของผู้อื่นได้ เป็นต้น

จึงเป็นสิ่งที่พระภิกษุสามเณรของเราก็ดี ญาติโยมทั้งหลายที่ฟังอยู่ ซึ่งเป็นนักปฏิบัติธรรมก็ดี สามารถที่จะลอกเลียนเอาปฏิปทาในส่วนนี้ไปประพฤติปฏิบัติ เพื่อเป็นคุณสมบัติที่ดีส่วนตัวของตน ในการที่จะนำทางเราล่วงพ้นจากกองทุกข์ เข้าสู่พระนิพพานได้อย่างที่ตั้งความปรารถนาเอาไว้

สำหรับวันนี้ ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันศุกร์ที่ ๑ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)