[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันศุกร์ที่ ๑๗ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๖๕ กระผม/อาตมภาพบันทึกเสียงธรรมจากวัดท่าขนุนนี้ เวลาตี ๓ ครึ่งของเมืองไทย ซึ่งตรงกับตี ๒ ของที่นี่ อากาศอุ่นพรวดพราดขึ้นมาจาก ๑๔ องศาเซลเซียส เป็น ๑๙ องศาเซลเซียส ต้องขอบคุณ "นภิสราเทวี" ยายหนูตัวแสบ หรือที่กระผม/อาตมภาพไปพบมาก็คือ เธอดำรงตำแหน่งเจ้าแม่หลักเมืองประเทศเนปาล..!

เมื่อถามว่าทำไมโผล่มาที่นี่ได้ ? คุณเธอบอกว่า "ถ้าหากว่าพระคุณท่านนึกถึงภาพเมืองดาร์จีลิงก์ ซ้ายมือก็คือเนปาล ข้างบนก็คือสิกขิม ขวามือก็คือภูฏาน " บริเวณนี้ทั้งหมดยังอยู่ใต้การรับผิดชอบดูแลของเจ้าแม่นภิสราเทวีนี่เอง

ในเมื่อเจอคนคุ้นเคย กระผม/อาตมภาพที่รู้สึกว่าสังขารของตนเองปีนี้ชำรุดเป็นอย่างมาก เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่ามีอาการกระดูกทับเส้น แล้วร้าวลงไปที่ขาข้างซ้าย บางจังหวะถึงขนาดหมดแรง ไม่สามารถที่จะค้ำยันตัวเองได้ ถ้าหากว่าเจอท่านอาจารย์บ๊ะ (พระอาจารย์ศิริชัย ชยธมฺโม วัดโพธิ์ลังกา) ท่านใช้เวลาแค่นาทีสองนาทีก็ช่วยให้เป็นปกติได้

อาการนี้น่าจะเกิดจากการที่กระผม/อาตมภาพได้นั่งสมาธิในท่าพับเพียบมาเป็นเวลานานเกินกว่า ๔๐ ปีแล้วอย่างหนึ่ง อีกอย่างหนึ่งก็คือ การที่ตนเองเดินบิณฑบาต สะพายบาตรมา ๓๐ กว่าปีนั้น เวลาอาหารหนัก ๆ ก็จะถ่วงไปด้านหนึ่ง ทำให้ต้องเกร็ง ต้องฝืนไปต้านเอาไว้ ประการสุดท้ายก็คือท่านอน ที่มักจะนอนตามความเคยชินเดิม ๆ ถึงเวลาก็เลยทำให้กระดูกกลับไปทับเส้นเหมือนเดิมทุกครั้ง

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น จึงต้องพึ่งพาอาศัย "เทวีอำนาจ" ไม่ใช่ "เทวอำนาจ" ขอเธอช่วยอนุเคราะห์สงเคราะห์ ให้การเดินทางในครั้งนี้ไม่หนักหนาสาหัสจนเกินไปนัก ซึ่งก็เป็นไปได้อย่างใจแทบทุกประการ