[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันจันทร์ที่ ๓๐ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕ เป็นวันพระ แรม ๑๕ ค่ำ เดือน ๖ ความเชื่อโบราณก็คือเขาจะปล่อยผีกัน แต่ความจริงเขาไม่ได้ปล่อยผีกลางคืน คือปกติบรรดาผีที่ว่า ส่วนหนึ่งก็เป็นสัมภเวสี คือพวกที่ตายก่อนหมดอายุ ตนเองก็ไม่ได้ทำความดีเอาไว้มากพอที่จะไปเสวยความดีได้ทีเดียว แล้วก็ทำชั่วไว้ไม่มากพอที่จะลงข้างล่างไปทีเดียว แถมญาติโยมก็ไม่รู้จักทำบุญให้อีก ก็เลยต้องเร่ร่อนไปเรื่อย ๆ จนกว่าที่จะหมดอายุขัยของความเป็นมนุษย์ หวังว่าจะได้บุญได้กุศลจากผู้คนทั่วไป เพื่อที่จะส่งเสริมสถานภาพของตนเองให้สบายขึ้น แต่ก็น้อยมากที่จะมีคนตั้งใจทำบุญให้เขาเหล่านี้

ด้วยความที่โลกหลังความตายมีกฎเกณฑ์มากมาย ถ้าปล่อยให้เร่ร่อนไปเรื่อยก็อาจจะมีการไปรบกวนพวกเด็กเล็ก ซึ่งสภาพจิตยังผ่องใสอยู่ สามารถรู้เห็นเรื่องพวกนี้ได้ หรือไม่ก็คนป่วย คนที่สภาพจิตอ่อนแอ อาจจะไปทำให้เขาตกอกตกใจ เสียผู้เสียคนได้ ก็เลยมีการจำกัดเขตให้อยู่โดยเฉพาะ

ถ้าเป็นสมัยก่อนก็คืออยู่ในป่าช้า แล้วก็จะมีหัวหน้าสถานที่ที่เรียกว่า นายป่าช้า ส่วนใหญ่ก็เป็นมหิทธิกาเปรตหรือกาลกัญจิกอสุรกาย ซึ่งพวกนี้ก่อนตายมักจะเป็นพวกหมอผี พอจะมีอำนาจสมาธิจิตอยู่บ้าง เมื่อตายแล้วก็เลยมีกำลังสูงกว่าผีทั่ว ๆ ไป ก็รับหน้าที่เป็นหัวหน้าคอยควบคุมที่นั้น ๆ ดังนั้น..พวกที่เรียนไสยศาสตร์โบราณ จะทำพิธีอะไรในป่าช้า ต้องตั้งเครื่องเซ่นขออนุญาตนายป่าช้าก่อน

คราวนี้พอถึงวันโกนวันพระ ซึ่งก่อนหน้านี้จะมีการทำบุญกันเป็นปกติ นายป่าช้าก็จะปล่อยพวกสัมภเวสีเร่ร่อนพวกนี้แหละออกไปหาบุญ ไปโมทนาบุญเอา แต่ก็น้อยรายที่จะได้ เพราะว่าส่วนใหญ่ญาติพี่น้องก็นึกถึงเฉพาะตอนที่ตายจากกันใหม่ ๆ พอนานไปก็เริ่มจืดจางไปเรื่อย ยิ่งในปัจจุบันนี้ ความสำคัญของวันโกนวันพระก็ยิ่งลดน้อยถอยลง เพราะว่าไม่สามารถที่จะเข้ากับระบบชีวิตของคนยุคนี้ ที่ไปหยุดงานวันเสาร์วันอาทิตย์แทน