ใต้ฟ้าอิระวดี ตอนที่ ๑๐
ฉันอาหารแต่เช้าก็ดีไปอีกแบบ อันดับแรก พระที่หิ้วท้องมาสิบแปดชั่วโมงจะได้ไม่ต้องทนหิวนาน อีกอย่างคือ จะได้มีเวลาให้อาหารย่อยบ้าง วัดที่ฉันสาย กว่าจะเสร็จจากมื้อเช้า ตกแปดโมงครึ่งถึงเก้าโมง ยังอิ่มตื้ออยู่เลย ต้องฉันเพลอีกรอบแล้ว เจอแบบนี้เข้าบ่อย ๆ อาจจะธาตุพิการอาหารไม่ย่อยเอาง่าย ๆ หรือไม่ก็ฉันมื้อเดียวไปเลย
ที่นี่บิณฑบาตเช้าตอนตีสี่ ฉันเช้าแล้วออกบิณฑบาตตอนเจ็ดโมงครึ่งอีกรอบ เก็บเอาไว้ตอนเพล ไฟฟ้าที่นี่มาตามอารมณ์ของเจ้าหน้าที่เขา คืนก่อนมาตีสาม เมื่อคืนมาเที่ยงคืน โรงไฟฟ้าอยู่แค่มะละแหม่งนี่เอง แต่ไฟมันเดินมากระมัง...? กว่าจะมา ถึงได้ช้านัก หรือจะเป็นการช่วยประหยัดไฟไปในตัวก็เป็นได้ มาตอนที่เขานอนกันหมดแล้วจะได้ไม่เปลือง
นกยูง สัญลักษณ์ของประเทศพม่า ที่หน้าวัดป่าวินเส่ง
มะละแหม่งเป็นคำเรียกตามลิ้นคนไทย พม่าเขาออกเสียงว่าเมาะละเหมี่ยย(เวลาพูดเร็ว ๆ คล้าย ๆ เมาะลำไย) มาจากคำว่าโมระ ที่แปลว่านกยูง เหมี่ยยคือป่า รวมความว่า ป่าอันเป็นที่อยู่ของนกยูง แปลสวย ๆ ก็ต้องว่ามยุรวัน นกยูงเป็นสัญลักษณ์ของพม่า ขณะที่หงส์เป็นสัญลักษณ์ของมอญ แต่มาพม่าหลายวันแล้ว เพิ่งเจอรูปนกยูงที่วัดป่าวินเส่งที่เดียว นอกนั้นหงส์ล้วน ๆ
รถราส่วนมากมีแต่รุ่นเก่า ๆ ชนิดที่เมืองไทยเอาไปปลูกสะระแหน่นานแล้ว รถเมล์คันโตโคร่งเคร่ง รถบรรทุกเป็นไม้ปิดทึบทรงโค้ง ๆ เหมือนกับเรือบรรทุกข้าว ที่บ้านเราเอามาดัดแปลงรับฝรั่งท่องเที่ยว เป็นที่ฮือฮาติดอกติดใจกันอยู่ทุกวันนี้ มอเตอร์ไซค์ สามล้อถีบ เกวียนเทียมวัว รถม้า จักรยาน วิ่งปนเปกับคนจนน่าเวียนหัว
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 19-04-2010 เมื่อ 17:14
|