อีกงานหนึ่งที่อยากจะบอกกล่าวล่วงหน้าแก่ญาติโยมทั้งหลาย โดยเฉพาะผู้ที่เป็นสุภาพบุรุษ คือ กระผม/อาตมภาพจะทำจัดงานบวชถวายเป็นพระราชกุศลแด่สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง เนื่องในโอกาสทรงเจริญพระชนมายุ ๙๐ พรรษา  ต้องการผู้เข้าบวชในรุ่นนี้ ๙๐ คนด้วยกัน 
 
ถ้าหากว่าได้ ๙๑ คน ซึ่งถือว่าเป็นการบวชเกินอายุได้ยิ่งดี แต่ถ้าเกินไปมาก ก็จะพิจารณาว่ารับเอาไว้เป็นการสำรองเสียก่อน แล้วหลังจากนั้น ถ้ามีใครขาดก็จะได้เข้าไปเสียบแทนในตรงนั้น 
 
แต่ขอร้องท่านทั้งหลายว่าอย่าได้ขาดเลย คือเรามีระยะเวลาที่จะพินิจพิจารณาว่า ในช่วงนั้นเราเองสามารถที่จะบวชได้หรือว่าไม่ได้ ถ้าหากว่าสามารถบวชได้ก็สมัครไปแต่เนิ่น ๆ และขณะเดียวกัน เมื่อสมัครไปแล้ว ด้วยความมั่นอกมั่นใจ เราก็ไม่ควรที่จะไปยกเลิกภายหลัง เพราะว่าการทำอะไรเด็ดขาดนั้น เป็นวิสัยของบุคคลที่จะเข้าถึงมรรคถึงผลได้ 
 
เนื่องจากว่าการเข้าถึงมรรคผลทุกระดับ ต้องมีการตัดสินใจที่เด็ดขาด อย่างเช่นว่าเมื่อฟังธรรมไปแล้ว เราสามารถที่จะทำได้ตรงจุดไหน เราก็ตัดสินใจเดี๋ยวนั้นว่าจุดนี้เราทำได้ เราจะทำด้วยชีวิตตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ถ้าอย่างนี้โอกาสที่ท่านทั้งหลายจะเข้าถึงความดี จะเข้าถึงมรรคถึงผลก็จะมีได้ 
 
แต่ถ้าท่านละล้าละลัง ตัดสินใจไม่ขาดเสียที อย่างเช่นว่าบางท่านแม้บวชเข้าไปแล้ว ก็ยังเปิดกว้าง  ๓๖๐ องศา พร้อมที่จะสึกได้ทุกเวลา เนื่องเพราะเห็นว่ากระผม/อาตมภาพมีการบวชฟรีถึงปีละ ๔ ครั้งเป็นอย่างน้อย ถ้าอย่างนั้นการตัดสินใจที่ไม่เด็ดขาดของท่าน ก็จะไม่ก่อให้เกิดประโยชน์ในทางธรรมมากนัก เพราะว่ายังการขาดความมั่นใจและความเด็ดขาดอยู่มาก ไม่เหมาะสมที่จะเป็นบุคคลที่บรรลุมรรคผล 
 
ท่านทั้งหลายจึงควรที่จะมีการตัดสินใจที่เด็ดขาด แน่นอน ไม่เปลี่ยนแปลง เพื่อแสดงออกซึ่งบารมีของท่านว่าเข้มข้นเพียงพอ สมควรต่อการจะได้มรรคได้ผล จึงจะตัดสินใจที่กระทำสิ่งหนึ่งประการใดลงไป เมื่อตัดสินใจแล้ว ก็ต้องเด็ดขาด ไม่เปลี่ยนแปลง เราทั้งหลายจึงจะมีโอกาสได้ดีตามที่หวัง 
 
 สำหรับวันนี้ ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมที่รับฟังอยู่แต่เพียงเท่านี้  
 
 
พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร. 
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน 
วันอาทิตย์ที่ ๒๙ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕ 
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)
		 
		
		
		
		
		
		
			
				__________________ 
				........................ 
 
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง 
 จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
			 
		
		
		
		
		
			
				  
				
					
						แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 30-05-2022 เมื่อ 03:18
					
					
				
			
		
		
		
	
	 |