[เถรี]

โดยเฉพาะหลายท่านที่เป็นพระนักปฏิบัติ สิ่งที่พวกเราต้องการก็คือ แสวงหาความวิเวกให้ตัวเองครับ เข้าป่า นั่งเงียบ ๆ ได้จะมีความสุขมาก แต่ปรากฏว่าชาวบ้านก็ดี กรรมการวัดก็ดี พระพี่พระน้องในวัดก็ดี ชี้นิ้วลงมาแล้วว่าเราเหมาะสม เราก็จำเป็นที่จะต้องเสียสละครับ และในเมื่อมีหน้าที่แล้วก็ต้องทำหน้าที่ให้ดีที่สุด คำว่าดีที่สุดนี่ ไม่ใช่ ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์นะครับ แต่ว่าต้องทำให้เต็มกำลังความสามารถของเรา

อย่างกระผมเอง อยู่ห่างจากวัดไร่ขิง ๒๔๐ กิโลเมตร ใช้เวลาเดินทาง ถ้ารถไม่ติดก็ ๓ ชั่วโมงนิด ๆ ถ้ารถติดอาจจะถึง ๔ ชั่วโมง อย่าเพิ่งท้อนะครับท่านทั้งหลาย กระผมเรียนที่วัดไร่ขิงตั้งแต่ประกาศนียบัตรบริหารกิจการคณะสงฆ์ ปริญญาตรี ปริญญาโท ตอนนั้นยังไม่มีปริญญาเอก ก็เลยต้องไปเรียนที่วัดศรีสุดาราม เป็นนิสิตที่มาเรียนไกลที่สุด และเป็นอาจารย์ที่มาสอนไกลที่สุด เป็นอาจารย์ที่เข้าไปนั่งรอลูกศิษย์ในห้องก่อนทุกชั่วโมง นี่คือความตระหนักในหน้าที่ครับท่านทั้งหลาย เขามอบหมายมาแล้ว เราก็ต้องทำให้ดีที่สุด

จากประสบการณ์ส่วนตัวของกระผมเองที่ทำหน้าที่นี้มา ก็ต้องบอกว่า ๒๘ ปีเข้าไปแล้ว ที่รับภาระในความเป็นเจ้าอาวาสมาหลายวัด เหตุที่ต้องหลายวัด เพราะว่าพอผู้บังคับบัญชาเห็นว่าวัดไหนไม่ไหว ก็ส่งกระผมไปช่วยจัดการ จนกระทั่งเจริญขึ้นมา แล้วก็ย้ายวัดต่อไป จนกระทั่งบางทีท่านก็ถามว่า "ตอนนี้คุณอยู่วัดไหน ?" กระผมเองก็กลืนน้ำลาย เอื๊อก..! "นี่เจ้านายย้ายเราแล้วไม่จำเลยว่าเราอยู่ที่ไหน ?" ประมาณนั้น เพียงแต่ว่าในเมื่อมีความสามารถพอ และผู้บังคับบัญชาไว้วางใจ เราก็ต้องทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดเท่าที่จะพึงทำได้

คราวนี้สิ่งที่ผมทำมาอันดับแรก คือ การปลูกศรัทธา ศรัทธาคือสิ่งที่เกิดยากที่สุด แต่ถ้าเกิดแล้วก็ตายยากที่สุดเหมือนกันครับ สิ่งทั้งหลายเหล่านี้ กระผมทำมาตั้งแต่ยังเป็นฆราวาสครับ ก็คือเข้าวัด ปฏิบัติธรรม สร้างบุญสร้างกุศลมาโดยตลอด ญาติโยมเขาเห็นครับ ในเมื่อทำต่อเนื่องกันมาหลาย ๆ ปี พอมาบวช ญาติโยมจำนวนมากจึงเต็มใจสนับสนุน

กระผมขอยืนยันกับหลวงปู่หลวงพ่อ ตลอดจนกระทั่งหลวงพี่เจ้าอาวาสใหม่ทุกท่านนะครับ ญาติโยมที่อยากทำบุญมีมาก แต่เขาต้องการพระที่เขาไว้ใจได้ครับ