[เถรี]

ส่วนพระเดชพระคุณพระเทพปริยัติโสภณ (ปัญญา วิสุทฺธิปญฺโญ ป.ธ. ๙) เจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรี ท่านบอกว่า การที่เราเป็นเจ้าอาวาสจะใช้อำนาจส่งเดชไม่ได้ จะต้องรู้จักดูตาม้าตาเรือ ไม่ใช่ว่าพอถึงเวลาได้รับการอบรมไปแล้ว รู้ว่าเจ้าอาวาสนั้นมีอำนาจตามกฎหมาย ตัวเองไม่พอใจบรรดากรรมการวัด หรือว่าไวยาวัจกรเก่า ๆ อยู่แล้ว กลับไปถึงก็ปลดเขาเกลี้ยงเลย..! เป็นต้น ถ้าลักษณะอย่างนี้ก็เตรียมตัวไว้ ว่าจะกลายเป็นเจ้าไม่มีศาล ไม่สามารถที่จะบริหารปกครองวัดต่อไปได้ เพราะว่ามีตัวอย่างมามากต่อมากด้วยกัน

ถึงขนาดพระเดชพระคุณพระธรรมคุณาภรณ์ (ไพบูลย์ กตปุญฺโญ ป.ธ. ๘) อดีตเจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรี ผู้เป็นครูบาอาจารย์ของท่าน ได้สอนเอาไว้ว่า "อย่าไปยุ่งกับของเก่า จะเอาอะไรให้หาใหม่" โดยเฉพาะคำว่า "อย่าไปยุ่งกับของเก่า" ก็คือการที่ไม่ไปยุ่งกับทรัพย์สินเงินทองที่บางทีบรรดาไวยาวัจกร ตลอดจนกระทั่งกรรมการวัดเก็บเอาไว้ งำเอาไว้

ตรงจุดนี้นั้น กระผม/อาตมภาพก็เห็นมา มีวัด ๆ หนึ่ง ซึ่งครูบาอาจารย์นั้นยิ่งใหญ่ถึงระดับที่ว่า บรรดาเกจิอาจารย์ร่วมยุคร่วมสมัยในตอนนั้น ส่วนใหญ่แล้วก็คือลูกศิษย์ของท่าน แต่ว่าวัดนี้ปราศจากเจ้าอาวาสมา ๔๐ กว่าปี..!

เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่า ส่วนใหญ่เมื่อได้รับการแต่งตั้งเป็นรักษาการเจ้าอาวาสไปแล้ว ก็จะทำให้ท่านทั้งหลายเหล่านั้นหลงคิดว่าตนเองมีอำนาจ ไปแสดงอำนาจใส่บรรดาท่านทั้งหลายที่เป็นผู้ถืออำนาจที่แท้จริง โดยเฉพาะผู้ที่กุมเงิน หรือว่ากุมทรัพย์สินสิ่งของสำคัญของวัดอยู่ในมือ

ในเมื่อเขาเห็นว่าเราไว้ใจไม่ได้ ก็ยื่นฟ้องร้องต่อเจ้าคณะปกครองตามลำดับ ในที่สุดรักษาการเจ้าอาวาสก็ถูกถอด ต้องเปลี่ยนคนใหม่ไปอยู่เสมอ

จนกระทั่งมาถึงรักษาการเจ้าอาวาสเกือบจะรูปสุดท้าย ท่านนี้สามารถที่จะยืนหยัดอยู่ได้ถึง ๖ ปีเต็ม จนกระทั่งเจ้าคณะปกครองชื่นชมว่าสามารถเข้ากับชาวบ้านในพื้นที่ได้ดี และชาวบ้านก็รักมาก ถึงขนาดเปิดคลังพิพิธภัณฑ์ นำเอาลูกประคำปราบหงสาวดีที่หายากหาเย็นนักหนา มามอบให้เป็นของคู่ตัวแก่เจ้าอาวาสของเขา ซึ่งมีทีท่าว่าจะได้รับแต่งตั้งอย่างแน่นอน เพราะว่าชาวบ้านยอมรับกันแล้ว