[เถรี]

ถ้าหากญาติโยมทั้งหลายถามว่า แล้วจะมาสงเคราะห์เขาทำไม ? ตรงนี้ก็ต้องบอกว่า เหตุที่ต้องมาเพราะอันดับแรก...ทำหน้าที่ของศากยบุตรพุทธชิโนรส ก็คือบุคคลที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเชื่อถือ และไว้วางใจมอบภาระหน้าที่ให้ ในฐานะ ๑ ในพุทธบริษัททั้ง ๔ ก็ต้องทำหน้าที่ค้ำจุนพระพุทธศาสนาให้เต็มที่ เปรียบเสมือนช้างศึกที่เข้าสู่สงคราม

ช้างศึกที่เข้าสู่สงครามนั้น ก็คือทำหน้าที่ของตัวเองอย่างเต็มที่ โดยไม่ได้ใส่ใจถึงลูกศร ปืนไฟ หอกดาบ ที่กระหน่ำเข้าใส่ตนเอง นอกจากทำหน้าที่จนกว่าจะจบศึกสงครามนั้นลงไป บาดเจ็บมาก บาดเจ็บน้อย หรือว่าถึงตายนั้นไม่ได้คิดถึง

ประการที่สองก็คือ ญาติโยมทั้งหลายเป็นผู้ที่มีบุญคุณ ได้ร่วมกองบุญการกุศลกับกระผม/อาตมภาพมา หลายท่านก็เกินกว่า ๓๐ ปีแล้ว เป็นผู้หนึ่งที่ช่วยค้ำจุนพระพุทธศาสนาอยู่ ซึ่งเราควรที่จะช่วยกันประคับประคองในลักษณะที่เดินไปด้วยกัน ที่ภาษาในปัจจุบันนี้มักจะใช้คำว่า "ไม่ทิ้งใครเอาไว้ข้างหลัง" ถ้าหากว่าโยมมีมิตรจิต แล้วเราขาดมิตรใจ ก็จะทำให้พระพุทธศาสนาของเราไม่มั่นคง

ตรงนี้ต้องบอกกับญาติโยมทั้งหลายว่า ถ้าหากว่าบอกกล่าวอะไรแล้วฟังกันบ้าง กระผม/อาตมภาพก็คงพอที่จะรักษาสภาพสังขารนี้เอาไว้ ให้ท่านทั้งหลายได้ใช้เป็นเนื้อนาบุญต่อไปอีกระยะหนึ่ง แต่ถ้าหากว่าเอาแต่กำลังใจของตนเอง ก็อาจจะทำให้กายสังขารของกระผม/อาตมภาพรับภาระไม่ไหว

ถ้าถึงเวลาพังลงไปนั้น แม้จะเป็นความยินดีและพอใจของกระผม/อาตมภาพก็ตาม แต่ว่ากำลังใจส่วนใหญ่ก็อาจจะเสียหาย และทำให้ทุกคนต้องหาหลักที่ยึด เพื่อที่จะได้เกาะเกี่ยวนำพาตนเองให้พ้นจากวัฏสงสารอีกรอบหนึ่ง กว่าที่จะหาหลักยึดที่ต้องการได้ ก็อาจจะต้องเสียเวลาไประยะเวลาหนึ่งได้

วันนี้จึงขอเรียนถวายแก่พระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมทั้งหลายแต่เพียงเท่านี้


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันจันทร์ที่ ๒ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)