[เถรี]

สำหรับเช้านี้นั้นเครื่องบินจะขึ้นจากสนามบินนานาชาติดอนเมืองเวลา ๖ โมงเช้า ทำให้ต้องตื่นขึ้นมาเพื่อบันทึกเสียงธรรมจากวัดท่าขนุนในเวลาตี ๓ ครึ่งเช่นนี้ เพราะว่าญาติโยมนัดเอาไว้ว่าตี ๔ ครึ่งจะมารับ

เนื่องจากว่าสมัยนี้สามารถที่จะเช็คอิน คือตรวจตั๋วเครื่องบินเพื่อรับที่นั่งได้ โดยวิธีตรวจผ่านอินเตอร์เน็ตในระบบออนไลน์ จึงทำให้ใช้เวลาน้อยลง แค่ให้เขาตรวจกระเป๋าและบัตรประจำตัวว่าตรงกับตั๋วเครื่องบินแล้ว ก็สามารถที่จะปล่อยผ่านเข้าไปรอขึ้นเครื่องได้เลย

ระบบทั้งหลายเหล่านี้จะว่าทันสมัยก็ยังไม่ใช่ เนื่องเพราะว่ากระผม/อาตมภาพนั้นไปเจอที่สนามบินสิงคโปร์ เป็นระบบอัตโนมัติเกือบทั้งสนามบิน คือมีเจ้าหน้าที่ประจำอยู่น้อยมาก ตั้งแต่เราเข้าไปตรวจหนังสือเดินทาง ตรวจตั๋วเครื่องบิน และฝากกระเป๋าเดินทาง ทุกอย่างเป็นระบบอัตโนมัติทั้งสิ้น

แม้ว่าจะดีตรงที่ว่าทำให้ทุกอย่างสะดวกและคล่องตัว แต่บุคคลก็ต้องมีประสบการณ์ในการใช้เครื่องอัตโนมัติแบบนี้ด้วย ไม่เช่นนั้นแล้วก็จะทำให้ขลุกขลัก เพราะว่าทุกอย่างจะขึ้นเป็นสัญลักษณ์ในระบบเครื่องทั้งสิ้น ถ้าเราพิจารณาไม่ดี ก็จะไม่รู้ว่าสัญลักษณ์ที่ขึ้นมานั้นให้ทำอะไรบ้าง แต่ว่าก็พอที่จะกล้อมแกล้มผ่านไปได้ โดยที่ถ้าเราติดขัดนานจริง ๆ ก็จะมีเจ้าหน้าที่เข้ามาประสานงาน และช่วยดำเนินการในส่วนที่เราทำไม่เป็นทำไม่ถูกให้

แต่ว่ากระผม/อาตมภาพนั้นมีปัญหาที่คนอื่นไม่มี ก็คือชื่อในหนังสือเดินทางเป็นสมณศักดิ์ พระครูวิลาศกาญจนธรรม ที่ไม่ปรากฏนามสกุล ทำให้เครื่องอัตโนมัติไม่เคยปล่อยผ่านเลยแม้แต่ครั้งเดียว เจ้าหน้าที่ต้องมาดู แล้วเคาะเว้นวรรคให้เป็นพระครูวิลาศ นามสกุล กาญจนธรรม เครื่องถึงจะปล่อยให้ผ่านไปได้

ปัญหาเหล่านี้นั้น ถ้าเป็นประชาชนทั่วไปก็จะไม่เกิดขึ้น แต่ว่าพระภิกษุสงฆ์ที่ใช้สมณศักดิ์อย่างหนึ่ง สมณศักดิ์เมื่อแปลเป็นภาษาอังกฤษแล้วยาวมากอีกอย่างหนึ่ง อย่างเช่นพระครูวิลาศกาญจนธรรม เมื่อเขียนเป็นภาษาอังกฤษแล้วจะมีถึง ๒๘ ตัวอักษร