[เถรี]

เหตุที่เป็นเช่นนั้น เพราะว่าอดีตเคยดี แต่ปัจจุบันชั่ว เราเห็นแต่ตอนเขาชั่ว แต่บังเอิญว่าตอนจะตาย ความดีมาสนองก่อนตายนิดเดียวแบบสุปติฏฐิตเทพบุตร ชั่วมาทั้งชีวิต แต่ตายแล้วไปดี แล้วขณะเดียวกันก็เหมือนอย่างนางมัลลิกาเทวี ทำความดีมาทั้งชีวิต ก่อนตายจิตเศร้าหมองหน่อยเดียว..ลงนรก..!

เพราะฉะนั้น...ถ้าหากว่าเราไปยืนยันว่าคนทำดีตลอดชีวิตอย่างที่เห็นแล้วไปดี..ย่อมไม่ใช่ เพราะว่าในอดีตเขาอาจจะเคยทำชั่วมาก่อน แล้วกรรมชั่วมาสนองพอดี ส่วนคนที่ทำชั่วมาทั้งชีวิต ยังอุตส่าห์ได้รับเลือกเป็น ส.ส. ไม่ใช่...คนละเรื่องกัน..! เรื่องนี้หยุด..ไม่พูดถึง

บุคคลที่ทำความชั่วมาทั้งชีวิต แต่กลับได้ดี ถ้าหากว่าเราไปพยากรณ์ ลูกหลานเขาก็เห็นว่าญาติพี่น้องตัวเองไม่เคยทำความดี แต่ตายแล้วไปดี คนทั่วไปก็รับไม่ได้ ส่วนไอ้ลูกหลานก็คะนอง ทำชั่วมาทั้งชีวิตแล้วไปดี กูก็ชั่วบ้างสิ เพราะฉะนั้น...ท่านก็เลยต้องสั่งห้าม

แต่มีบางรายที่ญาติโยมถามแล้วกระผม/อาตมภาพบอกไป ตรงนี้ไม่ใช่ว่ากระผม/อาตมภาพบอกเอง เพราะว่ารับปากหลวงพ่อไว้แล้วว่าไม่บอก แต่บังเอิญตอนถาม คนตายมายืนอยู่ตรงนั้น ขอให้ช่วยบอกอย่างนี้อย่างนี้หน่อย คนตายเขาขอร้อง ก็เลยบอกไปตามที่คนตายขอ อันนี้ไม่เกี่ยวกันนะ หลวงพ่อท่านห้ามตะเกียกตะกายไปบอกเอง ใช่หรือเปล่า ? เดี๋ยวคืนนี้ก็หัวแตกอีก...!

ดังนั้น...เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ถ้าหากว่าเราฝึกปฏิบัติไป เกิดทิพจักขุญาณขึ้นมา แล้วจัดการไม่ดี จัดการไม่ถูก บางทีก็อาจจะเดือดร้อนกว่าที่คิด ดีไม่ดีก็เป็นการทำลายพระพุทธศาสนาไปเลย คนที่ได้ทิพจักขุญาณแล้ว ส่วนที่จำเป็นต้องได้ และจำเป็นต้องมีก็คือ ต้องรู้ว่าเรื่องนี้พูดได้เท่าไร บอกได้เท่าไร โดยเฉพาะพระที่ท่านเป็นปฏิสัมภิทาญาณ ท่านจะรู้ว่าบอกเท่าไรคนจะรู้ โดยที่ไม่จำเป็นต้องบอกให้ชัด

แต่ว่าตามที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุงท่านเคยเล่าประวัติเอาไว้ ก็มี "ไอ้พวกแสนรู้" ไปขยายประวัติ ฟันธงตูมเลย หลวงพ่อวัดท่าซุงบอกว่าเคยเกิดเป็นในหลวงรัชกาลที่ ๕ มารดามึงเถอะ...! มาตรา ๑๑๒ รออยู่ เขาเรียกว่าโง่แล้วเสือกอวดฉลาด...! ไม่จำเป็นต้องให้มึงบอก คนอื่นเขาก็พอเดาได้

ดังนั้น...ในเรื่องของการรู้แล้วพูดได้แค่ไหน พระที่ท่านรู้จริง ท่านจะรู้ตรงนี้ด้วย ส่วนประเภทรู้แล้วเพ้อเจ้อไปเรื่อย ประมาณ "ปากไม่มีหูรูด" ถ้าลักษณะอย่างนั้น ก็ไม่แน่ว่าเป็นความรู้ที่แท้จริง ถ้าจิตของเราสงบแล้ว ญาณคือเครื่องรู้ปรากฏขึ้น จะเหมือนกับคนที่ฉลาดมาก ไม่ว่าเรื่องอะไรก็สามารถจับแพะชนแกะออกมาเป็นสมเสร็จได้ เพราะว่าสามารถยกเหตุยกผล ดึงกันเข้ามาเป็นเรื่องเดียวกันได้