[เถรี]

อีกประการหนึ่งก็คือ ถ้าหากว่าตั้งไว้เป็นมหาสะท้อนตลอดเวลา เด็กเล็กหรือผู้ที่ไม่ได้ตั้งเจตนาจะซวยไม่รู้ตัว เพราะว่ากฎเกณฑ์กติกาเขาระบุไว้ชัดแล้วว่า อย่าเข้าไปในที่คนหรือสัตว์กำลังคลอดอยู่ และอย่าให้เด็กใช้ เพราะว่าถ้าผู้ใหญ่เผลอตีเด็ก ความซวยจะมาเยือนไม่รู้ตัว..!

แม้กระทั่งเหรียญรอยพระพุทธบาทหลังท้าวเวสสุวรรณของวัดท่าขนุน ก็มีโยมบางท่านเอาไปให้ครูบาอาจารย์ดู แล้วท่านบอกว่าขาดคาถาหัวใจท้าวเวสสุวรรณ จากนั้นก็จารเพิ่มให้ แล้วโยมก็กลับมาต่อว่า กระผม/อาตมภาพบอกไปว่า "ไม่ได้ขาด ให้ไว้แล้ว แต่มึงไม่ภาวนาเอง..!"

เพราะว่าถ้าลงตัวคาถาเอาไว้ ก็เหมือนกับระเบิดถอดสลัก ถ้าไม่ระเบิดใส่คนอื่น ก็ระเบิดใส่ตัวเอง..! ถึงได้ต้องให้ภาวนา เวสสะ ภุสสะ นะโมพุทธายะ ต่อท้ายไว้ แต่ด้วยความที่ตนเองแสนรู้ เอาไปให้ครูบาอาจารย์จารเพิ่ม ต้องบอกว่า "เป็นความซวยของมึงเอง ไปถือระเบิดถอดสลัก ระมัดระวังเอาไว้ให้ดีก็แล้วกัน..!"

เรี่องทั้งหลายเหล่านี้ บางทีอุปเท่ห์ คือเคล็ดลับต่าง ๆ ครูบาอาจาย์ได้บอกไว้ครบแล้ว แต่พวกเรามักจะเป็นคนที่ไม่นิยมการใช้ปัญญา บอกชัด ๆ ว่าแค่มีหัวไว้คั่นใบหู คิดอะไรไม่เป็น ก็เลยไม่ได้เคยหาเหตุหาผลว่าทำไมถึงเป็นเช่นนั้น

ในเมื่อเป็นในลักษณะอย่างนั้น โอกาสที่เราจะได้ประโยชน์จากวัตถุมงคลอย่างเต็มที่ก็เป็นไปโดยยาก เพราะอย่างที่เคยบอกเอาไว้ว่า ในเรื่องของพระคาถาต่าง ๆ ถ้าเราเข้าใจและเข้าถึงจริง ๆ จะสามารถใช้ได้อย่างมีอานุภาพมากกว่าคนอื่นเขา

โดยปกติแล้ว เรื่องของคาถาท่านห้ามสงสัย ต้องทำตามด้วยศรัทธาจริง ๆ แต่คำว่าห้ามสงสัยนั้น ไม่ใช่ห้ามคิดหาเหตุหาผล เพราะถ้าหากว่าเราเข้าใจเหตุผล วางกำลังใจได้ถูกต้อง ก็จะได้ผลมากกว่าคนอื่น

อย่างเช่นว่าพระคาถาเมตตาของหลวงปู่แช่ม วัดฉลอง จังหวัดภูเก็ต ที่ว่า พระอะระหัง สุคะโต ภะคะวา นะ เมตตาจิต พระอรหันต์เป็นผู้ที่ไกลจากกิเลสแล้ว ย่อมมีการไปดีเป็นปกติ มีจิตที่ประกอบไปด้วยเมตตาสรรพสัตว์ทั้งหลายเสมอด้วยตนเอง ถ้าเราเข้าใจเหตุผลนี้แล้ววางกำลังใจตามนั้น อานุภาพของพระคาถาก็จะมากกว่าคนที่ไม่เข้าใจ ได้แต่ภาวนาด้วยความศรัทธาอย่างเดียว