ถาม : ตัวผมเคยได้ยินเสียงเปรตที่กรีดร้องน่ากลัวมากเหมือนในหนังผีของฝรั่ง เลยทำให้ผมเชื่อว่าคนเราตายแล้วไม่สูญแน่ ๆ และบางครั้งผมเจริญวิปัสสนาแบบที่พระท่านสอน และผมพิจารณาว่าการเวียนว่ายตายเกิดในวัฏสงสารนี้น่ากลัวจริง ๆ ต่อให้เป็นพรหม เทวดา หมดบุญ ก็สามารถตกนรก และพอตกนรก ก็ต้องมาเกิดเป็นเปรต อสุรกาย สัตว์เดรัจฉาน และพอเป็นสัตว์เดรัจฉาน สมมติเกิดเป็นเสือ ก็ต้องฆ่าสัตว์ตัวอื่น ๆ เป็นบาปทำให้ตกนรกอีกที วนอยู่แบบนี้ กว่าจะได้เกิดเป็นมนุษย์อีกทีก็ยากแสนยาก และพอเป็นมนุษย์แล้วจะได้เกิดยุคที่พระพุทธเจ้ามาตรัสรู้หรือเปล่าก็ไม่รู้ ? ถ้าได้เกิดในยุคพระศาสนา จะฟังธรรมแล้วเกิดศรัทธา และได้พบพระที่เป็นพระจริง ๆ โอกาสที่จะเป็นแบบนี้ยากแสนยากจริง ๆ สรุปสั้น ๆ คือการที่พิจารณาถ้ายังวนเวียนตายเกิดในวัฏสงสารจะเจอความลำบากมาก ๆ เลยรู้สึกกลัวและไม่อยากจะเกิดอีก อยากถามว่าจัดเป็นนิพพิทาญาณหรือเปล่าครับ ?
ตอบ : เป็นภยตูปัฏฐานญาณ
ถาม : ผมศึกษาเรื่องเจตสิก เรื่องจิตสังขาร และเรื่องสังขารุเปกขาญาณคือการหยุดปรุงแต่งทั้งปวง เช่นการคิดดีและชั่ว และตัวผมก็เป็นปุถุชนทั่วไปเลยสงสัยว่าการที่เราหยุดการปรุงแต่งในด้านคิดดี ไม่เป็นการประมาทหรือครับ ?
ตอบ : ให้คิดแบบไม่ได้ใส่อารมณ์ยินดียินร้ายไปด้วย
|