[เถรี]

ส่วนในเรื่องของพระครูน้อยของเรานั้น เป็นส่วนที่ต้องบอกว่า เมื่ออยู่กับพวกเรา ก็พอที่จะลากถูกันไปได้ แต่พอไปเป็นเจ้าอาวาส ถือว่าตนเองมีอำนาจเต็ม สิ่งต่าง ๆ ที่เคยฝืนใจทำก็เลิกทำ ทำให้ไม่มีคุณงามความดีไว้รักษาตัวเอง ระเบียบวินัยต่าง ๆ ไม่ปฏิบัติ ชาวบ้านก็เสื่อมศรัทธา จึงไม่รู้ว่าตอนนี้ต่อให้อดีตครูบาน้อยไม่อยู่ แล้วชาวบ้านจะทนพระครูน้อยได้อีกนานเท่าไร ?

ตรงจุดนี้ที่มาบอกกล่าวไว้ ก็เพื่อให้ท่านทั้งหลายคิดเผื่อไว้ว่า ถ้าภายภาคหน้าต้องไปเป็นเจ้าอาวาสก็ดี ต้องรับผิดชอบเกี่ยวกับเรื่องของทรัพย์สินเงินทองก็ดี ส่วนหนึ่งที่ต้องตระหนักเลยก็คือว่า พระเรามีราคาแค่บาทเดียว โกงเงินถึงบาทเมื่อไร ขาดจากความเป็นพระเมื่อนั้น..!

แล้วระยะหลัง ทั้ง ๆ ที่อดีตครูบาน้อย ต้องบอกว่ายังเป็นคนหนุ่มอยู่ แต่ว่าเจ็บไข้ได้ป่วยหาสาเหตุไม่ได้ จนกระทั่งท้ายสุดก็ไปโทษว่าเป็นเพราะนางตะเคียนเล่นงานเอา จึงไปตัดไปเผาต้นตะเคียนที่มหากว้าง (พระมหากว้าง ญาโณ) ปลูกเอาไว้จนหมด

โดยที่ไม่รู้ว่าบุคคลที่ล่วงละเมิดอาบัติหนัก ไม่ว่าจะปาราชิกหรือสังฆาทิเสสก็ตาม หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านเคยบอกเอาไว้ว่า เป็นตัวดึงไสยศาสตร์ประเภทลมเพลมพัดได้ดีที่สุด เหมือนกับแม่เหล็กดูดเศษเหล็ก เพราะว่าอยู่ในฐานะของปูชนียบุคคล แต่ว่าความประพฤติปฏิบัตินั้นเลวร้ายมาก จึงทำให้สิ่งไม่ดีทั้งหลายทั้งปวงวิ่งเข้าใส่ ในลักษณะของสิ่งที่ดีดึงดูดความดี สิ่งที่ไม่ดีย่อมดึงดูดความไม่ดี ในเมื่อโดนในลักษณะนั้น ท่านเจ็บไข้ได้ป่วยโดยหาสาเหตุไม่ได้ แล้วท่านก็ไม่รู้ว่าเกิดจากเรื่องนี้ จึงกลายเป็นว่าไปเที่ยวโทษสิ่งอื่นนอกกายตนเอง

กระผม/อาตมภาพถึงได้บอกว่า ท่านทั้งหลายทั้งปวงไม่ว่าจะรับผิดชอบหน้าที่อะไรก็ตาม สิ่งหนึ่งที่สำคัญที่สุดคือรักษากำลังใจตนเอง อย่าให้ รัก โลภ โกรธ หลง กินใจของเราได้ ต่อให้ยังมี รัก โลภ โกรธ หลง เต็มหัวใจ ก็ต้องควบคุมให้อยู่ในกรอบของความดี ไม่เช่นนั้นแล้ว ก็จะเกิดความอยากเด่น อยากดัง โลภในลาภ บ้าอำนาจ อยากมีบริวารมาก ๆ อยากเป็นที่เคารพนับถือ โดยเฉพาะอยากเป็นที่ยอมรับของคนอื่น แล้วก็ไปดิ้นรนทำในสิ่งทั้งหลายเหล่านี้ จนกระทั่งบางทีกิเลสล้นออกมามากเกินไป ทำให้คนที่พบเห็นเลิกคบหาสมาคมไปเลยก็มี