[รุ้งทรงกลด]

เมื่อก่อน ผมเคยฝึกสมาธิ ด้วยวิธีการภาวนาในกรรมฐาน ๕ คือ เกสา โลมา นขา ทันตา ตโจ
และ ถอยหลังเป็น ตโจ ทันตา นขา โลมา เกสา เมื่อครบ ก็นับเป็นหนึ่งรอบ
ทำแบบนี้ไปเรื่อย ๆ พร้อมกับควบลมหายใจเข้าออกไปด้วย ทำจนครบ ๑๐ รอบ ก็เริ่มรอบที่หนึ่งใหม่

ผมทำแบบนี้ด้วยความชอบในวิธีการมาก เพราะรู้สึกว่า ผมทำได้ ไม่ยาก และ ผมทำแบบนี้อยู่ทุกวัน
ทำไปทำมา จากกรรมฐาน ๕ ก็กลายเป็นหายใจเข้าเป็นพุธ หายใจออกเป็นโธ
พอหลายวันเข้า ก็เหลือแค่รู้ลมหายใจอย่างเดียวเท่านั้น ทิ้งคำภาวนาไปเลย
รู้แค่ว่าตอนนี้หายใจเข้า หรือ หายใจออกเท่านั้น
จากนั้น ก็กลายเป็นรู้ลมหายใจได้เอง โดยไม่ต้องบังคับ
เป็นแบบนี้อยู่หลายวัน

จนวันหนึ่ง จิตเกิดรวมตัวเป็นจุดเดียว ร่างกายและรอบข้างหายไปหมด มีแต่สติรู้ตัวอยู่อย่างเดียว
รู้สึกว่าตัวเองไม่มีร่างกาย ตอนนั้นนึกว่าตัวเองตายแล้ว เกิดความกลัวขึ้น จิตก็เลยถอนออกมา
ด้วยความกลัว ก็เลยเลิกทำสมาธิไปหลายเดือน

แต่หลังจากนั้นมา ไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม ถ้าเป็นสิ่งที่ตัวเองชอบจริง ๆ จะทำได้นาน
และไม่เบื่อง่าย ๆ สมาธิทรงตัวได้ง่าย ไม่ว่าจะทำเรื่องดี หรือ ไม่ดี ก็ตาม

ด้วยความอยากที่จะทำให้ได้แบบนั้นอีก
ผมก็พยายามสวดคาถาหลายบท
แต่ไม่มีบทไหนเลยที่ทำให้ผมเข้าถึงสมาธิแบบนั้นได้อีก

ถ้าผมจะกลับมาใช้วิธีภาวนา โดยใช้กรรมฐาน ๕ อีกครั้ง
โดยเวลาปกติจะภาวนากรรมฐาน ๕ นี้ไปตามที่ชอบไปเรื่อย ๆ
แต่เวลาที่ต้องการภาวนาคาถาอื่น ๆ เช่น คาถามหาสะท้อน หรือ พระคาถาเงินล้าน
ก็ค่อยแยกมาภาวนาต่างหาก
หลังจากนั้นก็ภาวนาในกรรมฐาน ๕ ไปตามปกติ
แบบนี้จะได้ไหมครับ