[รุ้งทรงกลด]

เวลาที่โดนคนแกล้ง หรือ โดนหาเรื่อง หลายครั้งที่จะมีความโกรธที่รุนแรง โดยในขณะที่ความโกรธเกิดขึ้น จะรู้สึกว่ามีบางอย่างอัดแน่นอยู่ภายใน ซึ่งเกิดขึ้นเร็วมาก เมื่อความอัดแน่นนั้นมีมากถึงจุดหนึ่ง จะทำให้ตัดสินใจร้องใส่คนที่ทำให้โกรธแบบสุดกำลัง และเสียงที่ร้องนั้นจะดังมาก มักจะก้องไปทั่วบริเวณ บางครั้งจะมีเสียงดังมากจนตัวเองก็ยังแปลกใจ ว่าทำไมเสียงดังเกินตัวไปขนาดนั้น

พอได้ร้องออกไปแล้วกลับไม่รู้สึกเหนื่อยแต่อย่างใด รู้สึกโล่ง แต่ถ้าร้องแบบที่ไม่มีความอัดแน่นภายใน แม้จะร้องแบบสุดเสียง ก็จะไม่ดังแบบนั้น เสียงจะไม่ก้อง และจะเหนื่อยมากหลังจากที่ร้องเสร็จ จะมีความแตกต่างกัน

อยากทราบว่า
๑. ความอัดแน่นอยู่ภายในที่เกิดขึ้นก่อนที่จะร้องออกไป จนสามารถสร้างเสียงที่ดังก้องอย่างมากขึ้นมาได้นั้น เป็นอาการอย่างเดียวกันกับสมาธิหรือไม่ครับ

๒. วิธีการทำให้เสียงดังแบบนี้ เหมือนหรือแตกต่าง จากการร้องโดยใช้กำลังภายในอย่างไรบ้างครับ