[เถรี]

อย่างที่หลวงพ่อสมเด็จวัดพระพุฒาจารย์ (นวม พุทฺธสรมหาเถร) วัดอนงคาราม ท่านบอกเอาไว้ว่า "ถ้าชาวบ้านอด พระกับหมาก็ตายก่อน" พอถึงเวลาชาวบ้านอด ก็ต้องนึกถึงตัวเองว่า ต้องทำอย่างไรที่จะหาใส่ปากใส่ท้องตนเองให้อิ่มก่อน ไม่มีโอกาสที่จะนึกถึงพระ

ถ้าในช่วงทุพภิกขภัยถึงอนุญาตให้เก็บเสบียงไว้ได้ และอนุญาตให้เก็บไว้ในที่อยู่ของตนเองได้ เพราะว่าเคยมีพระไปฝากชาวบ้านไว้ เนื่องจากว่าพระพุทธเจ้าห้ามเก็บอาหารเอาไว้ พอถึงเวลาไปเอามาทำอาหาร ปรากฏว่าชาวบ้านกินเรียบไปแล้ว..!

อนุญาตให้ของบางอย่างไม่ต้องประเคน อย่างเช่นเหง้าบัว ถึงเวลาก็ไปขุดไปงมในสระมา ล้างสะอาดก็ฉันได้เลย ไม่ต้องให้ใครประเคนให้ เพราะว่าเป็นของที่หามาด้วยตนเอง แต่ถ้านอกเวลา ความแห้งแล้งความอดอยากผ่านไปแล้วก็ให้ยกเลิก ซึ่งตรงจุดนี้ทำให้พระปุราณเถระ ท่านเป็นอาจารย์ใหญ่ มีลูกศิษย์มาก ท่านมาจากทักขิณาคีรีชนบท ซึ่งถ้าเป็นบ้านเราก็ประมาณสุไหงโกลก ปรากฏว่ามาถึงราชคฤห์ก็เลยเวลาแล้ว มีการถวายพระเพลิงพระพุทธเจ้าไปแล้ว และพระสงฆ์ก็ทำสังคายนาพระไตรปิฎกกันเรียบร้อยแล้ว