[เถรี]

กราบเรียนถามหลวงพ่อท่านว่า "หลวงพ่อพกพระบรมสารีริกธาตุด้วยหรือครับ ?" ท่านบอกว่า "พระบรมสารีริกธาตุถือว่าเป็นวัตถุมงคลที่ใกล้ชิดองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่สุด เพราะว่าเป็นส่วนหนึ่งของพระวรกายของพระองค์ท่าน ก็คือเป็นอัฐิที่แปรสภาพ ไม่มีวัตถุมงคลอะไรที่มีอานุภาพยิ่งไปกว่านี้อีกแล้ว..!"

อาตมภาพก็จำไว้ จนกระทั่งมาได้สร้างพระกริ่งสะท้านไตรภพในส่วนของตนเอง คือส่วนของวัดท่าขนุน ตอนแรกตั้งใจจะบรรจุแค่เกศาของตนเอง ปรากฏว่า "พระ" ท่านสั่งให้บรรจุพระบรมสารีริกธาตุลงไปด้วย ก็เลยทำให้กลายเป็นวัตถุมงคลสำคัญ ที่ต้องพยายามไม่ไว้ในที่ต่ำอย่างเด็ดขาด นอกจากต้องไว้ในที่สูงแล้ว ถึงเวลายังต้องมีผ้าขาวรองรับอีก ปรากฏว่าเหลืออยู่แค่ ๓๐๐ กว่าองค์ เห็นแล้ว "น้ำตาจิไหล..!"

อีกส่วนหนึ่งก็คือ ตอนแรกอาตมภาพได้รับคำสั่งให้สร้างพระสมเด็จคำข้าว แต่เป็นสมเด็จคำข้าวในรูปแบบของวัดท่าขนุน ก็คือไม่ได้สร้างขนาดหรือรูปแบบของวัดท่าซุง แต่อาตมภาพขอไว้ว่า สมเด็จคำข้าวของวัดท่าซุงราคายังไปไม่ถึงไหน ถ้าวัดท่าขนุนออกมา แล้วจำหน่ายราคาสูงกว่า จะดูไม่งามอย่างแน่นอน ในเมื่อห่วงหน้าพะวงหลัง พระท่านก็เลยให้ไปนั่งลบผง เพื่อที่จะสร้างพระยอดขุนพลกาญจนบุรีที่อาตมภาพหมายตาเอาไว้หลายปีแล้ว

ถ้าหากว่าลบผงตามวิชา ต้องเริ่มจากผงปถมัง ต่อด้วยผงอิทธิเจ ผงตรีนิสิงเห ผงมหาราช แล้วไปจบที่ผงพุทธคุณ แต่ด้วยความที่อาตมภาพเคยชินกับการอาราธนาบารมีพระท่านสงเคราะห์ ก็เลยข้ามขั้นไปลบผงพุทธคุณอย่างเดียว เพราะว่าปกติเราต้องลบผงปถมัง เสร็จเรียบร้อยแล้วก็เอาผงนั้นมาปั้นแท่ง แล้วก็เขียนลบเพื่อลบเป็นผงอิทธิเจ ได้ผงอิทธิเจมาแล้วปั้นเป็นแท่ง เขียนลบเป็นผงตรีนิสิงเห จากผงตรีนิสิงเหได้มาก็ปั้นเป็นแท่ง แล้วลบเป็นผงมหาราช หลังจากนั้นก็ถึงจะเอาผงมหาราชมาปั้นแท่ง ลบเป็นผงพุทธคุณ เรียกว่าผง ๕ อย่าง

ตำราลบผงที่อาตมภาพเรียนมาตั้งแต่เด็ก ๆ ซึ่งไม่ได้ตั้งใจเรียน เพราะว่าพระครูแสงท่านชอบเรื่องพวกนี้มาตั้งแต่เด็ก ถึงเวลาก็นั่งท่องคาถา นั่งเขียนยันต์ นั่งลบผงไปเรื่อย อาตมภาพถือว่าตัวเองเป็นคนความจำดี ท่านว่าอะไรมาก็จำได้หมด ปัจจุบันนี้พระครูแสงคงจะลืมไปเกลี้ยงแล้ว..! แต่ว่าสมัยนี้ถามกูเกิลได้ ตำรามีข้างในกูเกิลเยอะแยะ เริ่มจาก "ปะฐะมัง พินทุกัง ชาตัง" ไล่ไปเรื่อย ก็คือเริ่มตั้งแต่หัวตัวนะ "ทุติยัง ทัณฑะเมวะ จะ" ถ้ามีโอกาสก็ลองไปศึกษากันดู

ในเรื่องของการลบผงนั้น โบราณเขาถือว่าช่วยให้ "ดีนอก" ก็คือวัตถุในการสร้างพระมีเนื้อหาดี แล้วการพุทธาภิเษกช่วยให้ "ดีใน" เพราะฉะนั้น..ส่วนใหญ่โบราณมักจะนิยมทั้งดีนอกและดีใน ในส่วนนี้เมื่อถึงเวลา จะรอดูวาระที่เหมาะสมเมื่อไรแล้วค่อยออกให้บูชา เพราะว่าระยะนี้แต่ละคนก็ต้องบอกว่า โดนเชื้อไวรัสโควิด ๑๙ เล่นเอาจนแทบจะยืนไม่ติดไปตาม ๆ กัน