[เถรี]

ส่วนในเรื่องของฆราวาสนั้น ต้นแบบของผมอยู่สูงมาก ก็คือในหลวงรัชกาลที่ ๕ กับในหลวงรัชกาลที่ ๙..! ในหลวงรัชกาลที่ ๕ มีสายพระเนตรที่ยาวไกลมาก ถ้าเป็นสมัยนี้ต้องบอกว่ามี "วิสัยทัศน์" ที่ยาวไกลมาก พระองค์ท่านส่งบรรดาพระราชโอรสไปศึกษาต่างประเทศ ซึ่งสมัยนั้นไม่ได้เป็นที่นิยมกันนะครับ แต่พระองค์ท่านเล็งเห็นว่า ตะวันตกจะยิ่งใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ ถ้าหากว่าไม่มีสายสัมพันธ์อย่างหนึ่ง ไม่เรียนรู้แบบอย่างของเขาเอาไว้อีกอย่างหนึ่ง ถึงเวลาเกิดอะไรขึ้นมาแล้วแก้ไขไม่ทัน เราก็อาจจะเสียท่าเขา

ขนาดนั้นแล้ว แม้ว่าบรรดาพระราชโอรสเมื่อกลับมาแล้ว รับราชการตามกรมกองต่าง ๆ เป็นกำลังใหญ่ให้กับประเทศ เรายังโดนมหาอำนาจอย่างอังกฤษและฝรั่งเศสบีบคั้น จนเสียดินแดนไปไม่รู้ว่ากี่ครั้งต่อกี่ครั้ง

ทางด้านเหนือลงมาตะวันออกเฉียงเหนือ เราเสียหัวพันทั้งห้าทั้งหก เสียเวียดนาม เสียลาว เสียเขมรให้กับฝรั่งเศส ลองนึกดูว่า ถ้าหากว่าดินแดนยังเท่าเดิม ประเทศเราจะใหญ่แค่ไหน ?

ทางด้านใต้เราเสียไทรบุรี กลันตัน ตรังกานู และปะลิส ทั้งสี่รัฐให้กับอังกฤษ เมื่อถึงเวลาอังกฤษผนวกไว้กับมาเลเซีย คืนเอกราชให้มาเลเซียแล้ว แต่ไม่คืนสี่รัฐให้ไทย ยังผนวกไว้เป็นของมาเลเซียอยู่

ทุกวันนี้ระบบหนึ่งของการปกครองของมาเลเซียก็คือสมเด็จพระราชาธิบดี ซึ่งจะคัดเลือกจากสุลต่านรัฐต่าง ๆ ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันขึ้นดำรงตำแหน่งสมเด็จพระราชาธิบดี ถ้าจำไม่ผิด น่าจะองค์ละ ๔ ปี แต่สุลต่านจากรัฐไทรบุรี กลันตัน ตรังกานู และปะลิส โดนตัดสิทธิ์นี้ ไม่ให้รับการคัดเลือกเป็นสมเด็จพระราชาธิบดี เพราะว่าทั้ง ๔ รัฐมีคนไทยเยอะมาก เขาไม่ต้องการให้บุคคลที่ไม่ใช่เชื้อชาติมลายูแท้ ได้มีโอกาสเป็นสุลต่านปกครองประเทศ