[เถรี]

แต่คราวนี้บุคคลที่มีกำลังใจหรือบารมีเพียงพอต่อการปฏิบัติธรรมนั้นมีน้อย เราจะเห็นว่าประชากรไทย ๖๐ ล้านคนเศษ มีบุคคลที่ตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติธรรมเพื่อความหลุดพ้นถึง ๖ ล้านคนหรือไม่ ? ถ้าหากว่ามองดูด้วยสายตาอย่างยุติธรรมจริง ๆ แล้ว อาตมภาพว่าถึง ๓๐๐,๐๐๐ คนก็ยากแล้ว นอกนั้นไปวัดก็เพื่อไปเอาหวยบ้าง ไปเพื่อบูชาวัตถุมงคลบ้าง ไปเพื่อสะเดาะเคราะห์บ้าง ไปเพื่อขูดหาตัวเลขจากแม่ตะเคียนในวัดบ้าง ไอ้ที่ไกลกว่านั้นก็ไปไหว้ "ไอ้ไข่" บ้าง

จะมีสักกี่คนที่เข้าวัดไปหาพระ ไปสมาทานศีล ไปขอศึกษาวิธีทำสมาธิ แล้วก็ตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติ เพื่อยกกำลังใจตนเองให้สูงยิ่ง ๆ ขึ้นไป โดยมีเป้าหมายคือ ต้องการหลุดพ้นจากกองทุกข์เข้าสู่พระนิพพาน ?

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น เราก็จะเห็นชัดว่า เรื่องของการปฏิบัติธรรมนั้นเป็นเรื่องที่ยากมาก เพราะว่าต้องได้ชาติกำเนิดเกิดเป็นมนุษย์ ได้พบพระพุทธศาสนา อยู่ในครอบครัวตลอดจนตนเองเป็นผู้มีสัมมาทิฐิ ได้มีโอกาสฟังเทศน์ฟังธรรม ฟังแล้วเกิดความเลื่อมใสถึงน้อมนำมาปฏิบัติ

เป็นเรื่องที่ยากที่สุด ทำให้คนส่วนใหญ่อยู่ในลักษณะ "เสียชาติเกิด" ที่ว่าเสียชาติเกิดก็คือ ชาติกำเนิดเกิดเป็นมนุษย์นั้น เป็นช่วงจังหวะที่ดีที่สุด ในการที่จะพัฒนาตนเองให้ก้าวขึ้นไปเป็นเทวดา นางฟ้า พรหม หรือว่าหลุดพ้นเข้าสู่พระนิพพาน เพราะว่าถ้าเป็นเทวดานางฟ้า ท่านทั้งหลายก็อาจจะติดอยู่ในสุขที่เป็นทิพย์ แล้วก็หลงลืมเรื่องการปฏิบัติเพื่อความหลุดพ้นของตนเอง

ถ้าหากว่าเป็นพรหม นอกจากว่าติดอยู่ในความสุขที่เป็นทิพย์แล้ว ระยะเวลาเมื่อเปรียบกับโลกมนุษย์แล้วยาวนานเหลือเกิน โดยเฉพาะถ้าหลุดไปเป็นอรูปพรหม เพราะว่าอายุเป็นหมื่นมหากัป อรูปพรหมชั้นสุดท้ายอายุ ๘๔,๐๐๐ มหากัป อยู่กันจนลืมโลก พระพุทธเจ้าตรัสรู้ไปเท่าไรแล้วก็ไม่รู้ ?