[เถรี]

ในมรรค ๘ นั้น โบราณาจารย์ท่านย่อลงมาเหลือเป็นไตรสิกขา คือ ศีล สมาธิและปัญญา แต่ความจริงถ้าว่าตามลำดับ ก็ต้องเป็น ปัญญา ศีล และสมาธิ เพราะว่าสัมมาทิฐิ ความเห็นที่ถูกต้อง สัมมาสังกัปปะ ความคิดที่ถูกต้องนั้น เกิดจากปัญญา

สัมมาวาจา คำพูดที่ถูกต้อง สัมมากัมมันตะ การกระทำที่ถูกต้อง สัมมาอาชีวะ การเลี้ยงชีพที่ถูกต้อง เป็นศีล

สัมมาวายามะ ความเพียรที่ถูกต้อง สัมมาสติ การตั้งสติไว้ถูกต้อง และสัมมาสมาธิ การดำรงสมาธิให้ตั้งมั่นได้ถูกต้อง จัดเป็นส่วนของสมาธิ

ดังนั้น..ถ้าหากว่าท่านทั้งหลายถึงพร้อมด้วยศีล ด้วยสมาธิ ด้วยปัญญา ก็แปลว่าท่านปฏิบัติอยู่ในทางสายกลาง ตามที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสสอนเอาไว้เมื่อ ๒,๕๖๔ ปีล่วงมาแล้ว

การที่ท่านทั้งหลายได้มายังวัดท่าขนุนแห่งนี้ เพื่อทำบุญในวันอาสาฬหบูชา ทายกก็นำท่านทั้งหลายสมาทานศีล โดยเฉพาะศีลอุโบสถ ซึ่งทุกท่านสามารถรักษาได้สมบูรณ์บริบูรณ์ เพราะตั้งแต่สมาทานมาจนป่านนี้ เราไม่ได้ทำให้ศีลขาดแม้แต่สิกขาบทเดียว เมื่อพ้นจากวันหนึ่งคืนหนึ่งไปแล้ว ท่านทั้งหลายก็สามารถที่จะรักษาศีล ๕ ต่อไปได้ ถ้าอย่างนี้ก็แปลว่า เราปฏิบัติในไตรสิกขาข้อแรกคือศีล โดยสมบูรณ์แล้ว

ในระหว่างที่ท่านทั้งหลายตั้งใจฟังพระธรรมเทศนา สภาพจิตของเราต้องดำรงความเป็นสมาธิ ไม่เช่นนั้นแล้วกำลังใจก็จะแวบไปคิดในเรื่องอื่น ซึ่งทำให้เราไม่สามารถที่จะฟังธรรมได้เข้าใจต่อเนื่อง ก็แปลว่าท่านทั้งหลายได้ปฏิบัติในสมาธิของไตรสิกขา

โดยเฉพาะท่านทั้งหลายที่ตั้งใจมาบวชเนกขัมมะเพื่อปฏิบัติธรรม เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระวชิรเกล้าเจ้าอยู่หัว ที่ทรงเจริญพระชนมายุ ๖๙ พรรษา ท่านทั้งหลายได้ปฏิบัติสมาธิตั้งแต่เช้ามืด ก็คือตี ๔ มาแล้ว และถ้าหากช่วงว่างในแต่ละวัน เรายังต้องเดินจงกรมและภาวนาด้วย ก็แปลว่าท่านทั้งหลายปฏิบัติในส่วนของสมาธิสิกขามากกว่าญาติโยมทั่วไป