[เถรี]

ทำไมหลวงพ่อต้องเดินเลยหน้ารถที่จอดอยู่ไปตั้งไกล แล้วถึงจะตัดข้ามถนน ? ก็เพราะว่าการข้ามถนนนั้น ถ้าหากว่าเราไม่ออกทางท้ายรถ ญาติโยมจะมองไม่เห็น ถ้าโผล่กระชั้นชิดตรงหน้ารถ แล้วรถเขามาเร็วหน่อย เราจะโดนรถชนอย่างแน่นอน..! เราต้องเดินห่างไปให้ไกล จนพอที่คนขับรถจะสังเกตเห็นเราได้ แล้วค่อยข้ามถนน ไม่ใช่นึกจะข้ามตรงไหนก็ข้ามตรงนั้นได้

ดังนั้น..พวกเราอาจจะเห็นว่า แค่เดินถือกระป๋องตามพระไปเพื่อเก็บกับข้าวก็ไม่น่าจะมีอะไร แต่จริง ๆ แล้วเป็นเรื่องที่ต้องฝึกฝนกันเยอะมาก ถ้าจะเอาให้มากกว่านั้นก็คือ เดินภาวนาไปแล้วสังเกตอารมณ์ใจตัวเองไปด้วย ว่าเราหลุดจากการภาวนาไปตอนไหน ? ไปยินดีกับ รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส ตั้งแต่เมื่อไร ? รู้ตัวแล้วดึงกลับมาได้เร็วเท่าไร ? ก็แปลว่าตั้งแต่ก้าวออกจากวัด เราก็ต้องอยู่กับอารมณ์ภาวนาแล้ว

ถ้าหากว่าไม่ถนัดเพราะว่าภาวนาแล้วเดินไม่ได้ เนื่องจากว่ายังขาดความชำนาญ ก็ต้องเอาใจจดจ่ออยู่กับงานตรงหน้า คิดงานให้เป็น จากจุดนี้แล้วพระท่านจะเดินไปจุดไหน ? มีญาติโยมใส่บาตรมากน้อยเท่าไร ? เราจะต้องสับเปลี่ยนหมุนเวียนกันทำหน้าที่อย่างไร ?

ของใครเต็มถังแล้วต้องเอาไปถ่ายใส่รถสามล้อแดง คนที่เหลือก็ต้องรีบเข้ามาทำหน้าที่ทดแทนไป ไม่ใช่ถึงเวลาต่างคนก็ต่างไปกันจนหมด เดินไปแล้วก็อย่าได้มองแต่ข้างหน้า อย่าได้มองแต่หัวแถว ให้ดูท้ายแถวด้วย เพราะว่าบางทีญาติโยมก็โผล่มาใส่บาตรเอากลางแถวหรือท้ายแถวก็มี หรือว่าบางคนมีกับข้าวหลายถุง แต่ไม่ได้ใส่ต่อเนื่องกันไป ใส่หัวแถวถุงหนึ่ง กลางแถวถุงหนึ่ง ท้ายแถวถุงหนึ่ง เราเก็บหัวแถวเสร็จแล้วเดินไปเลย พระเณรก็ถือกับข้าวเดินตามเราไปด้วย บางคนเรียกเท่าไรก็ไม่ฟังอีกด้วย เพราะมั่นใจว่าไม่มีอะไรเหลือให้ทำแล้ว