[เถรี]

อีกส่วนหนึ่งก็คือ สามารถนำเอาหลักปฏิบัติในธุดงควัตรมาใช้กับตนเองได้ ธุดงควัตรทั้ง ๑๓ ข้อ ไม่ใช่ต้องทำหมดทุกข้อ แต่ว่าข้อใดสะดวก เราก็ทำข้อนั้น

อย่างเช่นว่า ถ้าหากว่าเป็นพระภิกษุสามเณร เราก็บิณฑบาตเป็นวัตร รับบิณฑบาตตามลำดับบ้านเป็นวัตร ฉันมื้อเดียวเป็นวัตร ใช้ผ้า ๓ ผืนเป็นวัตร เหล่านี้เป็นต้น ญาติโยมเองก็สามารถที่จะเลียนแบบได้ แต่ว่าอาจจะเข้มงวดไปบ้าง อย่างเช่นว่า กินอาหารมื้อเดียว หรือว่าอยู่ในสถานที่ตามแต่เขาจะจัดให้เหมือนพระของเรา ไม่เรียกร้องความสุขความสะดวกสบายทั้งปวง ก็จะช่วยขัดเกลาตนเองให้เคยชินกับความยากลำบาก ให้กำลังใจของตนเข้มแข็งขึ้น สามารถต่อสู้กับกิเลสได้ดีขึ้น

การปฏิบัติธรรมนั้น เราต้องหวังความก้าวหน้าอยู่เสมอ อะไรที่ช่วยให้ก้าวหน้าได้ ไม่ว่าจะเป็นหลักธรรมหัวข้อไหน ให้รีบฉวยเอามาประพฤติปฏิบัติโดยเร็ว เพื่อที่จะเสริมสร้าง กาย วาจา ใจ ของเราให้ดีขึ้นไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งดีถึงที่สุด ก็จะหลุดพ้นเข้าสู่พระนิพพาน ซึ่งพระนิพพานที่กล่าวถึงในพระไตรปิฎกก็ไม่ได้อยู่ที่ไหน อยู่กับตัวเรานี่เอง เพราะว่าถ้าหากว่ากำลังใจของเราปล่อยวางจากภาระทั้งปวง ไม่ยึดมั่นถือมั่นในสิ่งหนึ่งประการใด อารมณ์พระนิพพานก็จะเต็มอยู่ในใจของเราเอง

อย่างที่ภาษาบาลีกล่าวว่า
ญาณัง โหติ ขีณา ชาติ วุสิตัง เครื่องรู้เกิดขึ้น ทำให้ทราบว่าชาติ คือการเกิด สิ้นสุดลงแล้ว
พรัหมะจะริยัง กะตัง กะระณียัง นาปะรัง อิตถัตตายาติ ปะชานาตีติ จบพรหมจรรย์ คือ กิจที่ต้องทำเพื่อความบริสุทธิ์ไม่มีอีกแล้ว

อารมณ์ใจเหล่านี้แม้เกิดขึ้นกับเรา ก็อย่าประมาทว่าใช่แล้ว เราเคยปฏิบัติขัดเกลา กาย วาจา ใจ มาอย่างไร จึงทำให้เกิดอารมณ์เช่นนี้ขึ้น ให้ตั้งหน้าตั้งตาทำ และรักษาอารมณ์เหล่านี้ไว้กับเรา ให้อยู่ตลอดไปตราบใดที่ยังทรงชีวิตอยู่ เพื่อความไม่ประมาท และเพื่อเป็นแบบอย่างแก่บุคคลอื่น

ดังนั้น...ตามที่ได้กล่าวมาในวันนี้ อยากจะสรุปลงตรงที่ว่า เชื้อไวรัสโควิด ๑๙ ไม่ได้ไปไหน รอบุคคลผู้ประมาทเปิดทางให้เมื่อไร ก็จะทำให้บุคคลนั้นเดือดร้อนทันที ส่วนพวกเราทั้งหลาย เมื่อเข้าใจแล้ว ก็ยังต้องรักษาวัตรปฏิบัติในการป้องกันโรค มีการคัดกรอง เว้นระยะ สวมหน้ากากอนามัย ถ้าไปข้างนอกมา ก็ล้างมือบ่อย ๆ ซักเสื้อผ้าบ่อย ๆ และถ้าเป็นไปได้ ก็คือเก็บตัวระยะยาว ๆ สัก ๒ อาทิตย์ เพื่อที่ให้มั่นใจว่าเราปลอดเชื้อจริง ๆ จะได้ไม่ไปเป็นทุกข์เป็นโทษแก่คนอื่นเขา

ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา ตลอดจนกระทั่งเจริญพรให้แก่ญาติโยมทั้งหลายได้ทราบแต่เพียงเท่านี้


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอังคารที่ ๖ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๖๔
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)