| 
				  
 
			
			ถาม :  ถ้าเจ้าของร้านขนมปังเขาหลอกเอาเหรียญนั้นจากยาย   จะผิดศีลหรือเปล่าคะ ?ตอบ :  ผิดร้อยเปอร์เซ็นต์   นึกถึงเรื่องที่พระเทวทัตกับพระพุทธเจ้าจองล้างจองผลาญกันมาตั้งแต่ชาติแรก   ต่างคนต่างเป็นพ่อค้าเหมือนกัน   ไปหาซื้อของเก่า  มีคุณยายคนหนึ่งเคยอยู่ในครอบครัวเศรษฐีมาก่อน  ยายไม่มีทรัพย์สมบัติอะไรที่เหลือ  นอกจากถาดอยู่ใบหนึ่ง  ตั้งใจจะไปแลกเป็นเครื่องประดับให้หลานสาว   ก็เลยเอาไปยื่นให้กับพ่อค้าที่เป็นพระเทวทัตในชาตินั้น
 
 พระเทวทัตลองขีดถาดใบนั้นดู  ก็รู้ว่านี่เป็นถาดทองคำแท้   ราคาได้แสนกหาปณะ   แต่พระเทวทัตบอกกับยายว่า  "ไม่มีราคาหรอก  ไม่สามารถที่จะแลกได้"  พระเทวทัตก็ทำเป็นไม่สนใจ  เดินไปที่อื่น  กะว่าเดี๋ยวจะกลับมาเอาถาดใบนี้    ปรากฏว่าพระพุทธเจ้าในชาตินั้นท่านเป็นพ่อค้าเหมือนกัน   พอยายเอาถาดไปให้พระพุทธเจ้า   ท่านลองขีดถาดดู   ทราบว่าเป็นทองคำแท้   จึงตีราคาให้หนึ่งแสนกหาปณะ    ยายดีใจมากจนเป็นลม   เพราะตอนแรกตั้งใจแค่จะแลกเครื่องประดับเท่านั้นเอง  พระพุทธเจ้าในชาตินั้นก็มอบเงินให้ยายแสนกหาปณะ  แล้วเอาถาดกลับไป
 
 ทีนี้ท่านเป็นพ่อค้าสำเภา  ท่านก็ขึ้นเรือไป  ทางด้านพระเทวทัตที่เป็นพ่อค้า เมื่อได้ยินข่าวว่ายายขายถาดใบนั้นไปแล้วก็เป็นลมเหมือนกัน  สำหรับยายนั้นเป็นลมเพราะดีใจ    แต่พระเทวทัตเป็นลมด้วยความโกรธ  ก็เลยตามพระพุทธเจ้าไป    ปรากฏว่าพระพุทธเจ้าที่เป็นพ่อค้าออกเรือแล้ว   พระเทวทัตก็เลยกอบทรายที่ชายหาดขึ้นมา  บอกว่า  "จะตามจองล้างจองผลาญพระพุทธเจ้าให้เท่ากับจำนวนเม็ดทรายที่กอบขึ้นมา"
 
 เรื่องของพระพุทธเจ้าและพระเทวทัตเริ่มต้นจากเรื่องอย่างนี้  แล้วเรามาดูว่าผิดศีลไหม ?  เจตนาโกงอย่างชัดเจน   ของพระท่านมีขโมย  ฉ้อโกง   ลักสับ  ซ่อนเร้น   อย่างเช่นว่า  เห็นทรัพย์ตกอยู่แล้วเอาใบไม้กลบไว้  ถึงเวลาเจ้าของหาไม่เจอ  เราก็แอบมาเอา  หรือว่าตัวเองได้สลากเบอร์นี้  รู้ว่าได้ของไม่ดี  ก็แอบสลับกับสลากของเพื่อน  ถ้าเป็นอย่างนี้พระพุทธเจ้าปรับปาราชิกหมด
 
 ถาม :  ยายเขาตั้งใจจะแลกเครื่องประดับเท่านั้น  ถ้าได้เงินไม่ถึงมูลค่าสิ่งของ  มันผิดด้วยหรือคะ  ยายเขาไม่รู้ราคานี่คะ ?
 ตอบ :  ยายเขาไม่รู้  แต่พ่อค้ารู้
 
 ถาม : ผิดหรือคะ ?
 ตอบ :  ผิดสิ  เพราะรู้   ถ้าหากจะแลก ต้องแลกตามมูลค่า
 
				__________________........................
 
 เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
 จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
 
				 แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 27-01-2010 เมื่อ 05:23
 |