[เถรี]

พระอาจารย์เล่าให้ฟังว่า "สมัยอยู่กับหลวงปู่มหาอำพัน ท่านบอกว่า ความไม่พอพาจนเป็นคนเข็ญ พอแล้วเป็นเศรษฐีมหาศาล จนทั้งนอกจนทั้งในไม่ได้การ ต้องคิดอ่านแก้จนเป็นคนพอ

ถ้าคนไม่รู้จักพอ ต่อให้เขามีเป็นพันล้าน ก็ยังคงต้องไขว่คว้าหาต่อไป ก็เท่ากับว่ายังไม่รวยสักที แต่คนที่รู้จักพอ มีพอสมควรแล้ว ก็ไม่ดิ้นรนมาก รู้จักแบ่งปันคนอื่นเขา ก็เหมือนเป็นคนรวย

ฉะนั้น..คนมีเงินมาก ไม่แน่ว่าจะรวยนะ ถ้าว่ากันตามแนวคิดของหลวงปู่ มีเงินก็ยังจนอยู่เลย เพราะยังดิ้นรนหาไปเรื่อย แต่คนมีเงินน้อย ๆ แล้วมีความสุข รู้สึกว่าบ้านเราจะหายาก แต่ที่ภูฏาน บ้านเขาบริหารประเทศโดยกำหนดความสุขมวลรวมประชาชาติ บ้านเรานี่กำหนดโดยรายได้มวลรวมประชาชาติ"