"ที่เยอะที่สุดคืองูจงอาง เดี๋ยว ๆ ก็มาตัวหนึ่ง เดี๋ยว ๆ ก็มาตัวหนึ่ง แต่ว่าที่ไหนมีงูจงอางนั้นดีอยู่อย่างหนึ่ง คืองูอื่นไม่มี เพราะว่าโดนกินหมด งูจงอางมีหลายแบบ แบบตัวสีน้ำตาล เขาเรียกว่าจงอางลายลูกหวาย ถ้าใครเคยเห็นลูกหวาย จะเห็นว่าเป็นลักษณะเหมือนกับเกล็ดงู แล้วก็สีดำที่เป็นจงอางดำ ยังมีแบบสีดำหลังลายเป็นบั้ง ๆ ที่อาตมาเจอตัวใหญ่ที่สุดก็สีดำหลังบั้งนี่แหละ ตัวเกือบเท่าบาตรพระ..!
ต้องบอกว่าปู่งูตัวนี้คงจะอยู่มานานแล้ว แต่ถึงที่ตาย ก็คือไฟเพิ่งจะไหม้ป่าไปไม่นานแล้วฝนตก เจ้านั่นก็เลื้อยออกมาหากิน คุณมานิตย์ วรรณโพธิ์ หัวหน้าคนงาน อยู่บนรถหกล้อ มองเห็นเลื้อยเข้าไปในโพรงไม้ใหญ่ ก็บอกลูกน้อง "เฮ้ย..งูเหลือมเลื้อยไปตรงนั้น ไปยิงเอามาแบ่งกันกิน" เจ้าลูกน้องก็อัดปืนแก๊ปอย่างดีแล้วเดินเข้าไป"
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 18-04-2021 เมื่อ 17:35
|