[เถรี]

"สมัยที่ยังอยู่เกาะพระฤๅษี พวกสัตว์ป่าเยอะ เพราะว่าพื้นที่ก็คือ ป่าสงวนเขาพระฤาษี-เขาบ่อแร่ แปลง ๑ ต่อเนื่องกับอุทยานแห่งชาติเขื่อนศรีนครินทร์ อยู่กลางป่าดี ๆ นี่เอง วันดีคืนดีนั่งรถป่าไม้ออกไป ปรากฏว่าผู้ใหญ่พงศ์ ตอนนั้นยังเป็นคนงานอยู่ ยังไม่ได้สมัครผู้ใหญ่บ้าน มองไปไกล ๆ "หมา" "หมาพ่อมึงสิ...! หางยาวเท่าตัว นั่นเขาเรียกเสือดาวโว้ย..!" เสือดาวออกมานอนกลิ้งเล่นฝุ่นอยู่บนถนน เขาคิดว่าเป็นหมาดัลเมเชี่ยน..! หัดดูหางไว้บ้าง หางยาวเท่าตัวมีหรือจะเป็นหมา ? พอมาตอนหลัง เวลาไปไหน ผู้ใหญ่พงศ์นั่งทับปืนไปด้วย ถามว่าจะเอาไปทำอะไรวะ ? "อุ่นใจหน่อยครับ เจอเสือเจออะไรจะได้ยิงไล่"

วันดีคืนดีหมาก็ไล่เก้งวิ่งเตลิดเข้ามาในเกาะ เณรก็ช่วยกันจับเก้งไว้ บอกให้เอาไปปล่อย ก็ต้องรอแล้วรออีก กว่าที่หมาจะยอมไป ไม่อย่างนั้นหมาก็ยืนรี ๆ รอ ๆ ไม่ไปไหน ที่เกาะพระฤๅษีมีลำห้วยล้อมรอบอยู่ พอเก้งหนีหมาก็กระโจนลงห้วย แล้วก็ว่ายน้ำขึ้นมาในเกาะ"