[เถรี]

"คนทรงฌานไม่ได้นี่ลำบากจริง ๆ คือถ้าทรงฌานได้ เข้าฌานปุ๊บก็จบเลยใช่ไหม ? ทุกอย่างก็ไม่เหลืออะไร แต่เจ้านี่พุทโธก็เอาไม่อยู่ ไม่รู้ว่าจะสงสารอย่างไร มีใครเคยมีประสบการณ์นี้บ้างไหม ? พุทโธก็เอาไม่อยู่ เด็ก ๆ เขายังไม่รู้ว่าการทรงอารมณ์ภาวนาแล้วต้องรักษาไว้ พอภาวนาได้ ถึงเวลาก็ทิ้งหมด ทิ้งหมดก็หิวไส้แขวน

นี่ติดต่อมาอีก ๒ คน บอกหลวงพ่อกลับไปแล้วรีบบวชให้ด้วย เผื่อจะทันรุ่นนี้....ไม่ทัน เพราะว่าเขาบวชตั้งแต่วันที่ ๓๐ มีนาคม กว่าอาตมาจะกลับไปวันที่ ๕ เมษายน แปลว่าจะต้องบวชมากกว่าคนอื่นอีกอาทิตย์หนึ่ง ไม่อย่างนั้นอาตมาไม่ให้ทุนหรอก คนเอาเปรียบ..มาทีหลังได้ทุนเท่าเขาก็เกินไป

เณรบางคนก็ประมาณมือปืนรับจ้างเลย ถึงเวลาบวช...ถึงเวลาบวช...อาราธนาศีล...อาราธนาธรรม...อาราธนาพระปริตร...
"ปฏิญาณตนเป็นพุทธมามกะได้หรือยัง ?"
"ได้แล้วครับ ปีที่แล้วผมได้ทุนไปแล้วด้วยครับ"
"แล้วบอกเพื่อนหรือยัง ?"
"ไม่บอกครับ"
"อะไรวะ ? เขาไม่ได้มาแย่งเงินเอ็งสักหน่อย ก็ช่วยบอกเพื่อนหน่อยสิว่าต้องท่องอะไรบ้าง"