[สุธรรม]

บันทึกไว้เผื่อลูกหลาน
มาตราการนับเลขโบราณ
สิบ..............มีศูนย์......๑.........ตัว
ร้อย.............มีศูนย์......๒.........ตัว
พัน..............มีศูนย์......๓.........ตัว
หมื่น............มีศูนย์......๔.........ตัว
แสน............มีศูนย์......๕.........ตัว
ล้าน............มีศูนย์.......๖.........ตัว
โกฏิ............มีศูนย์.......๗.........ตัว
ปโกฏิ..........มีศูนย์......๑๔.........ตัว
โกฏิปโกฏิ.....มีศูนย์......๒๑.........ตัว
นหุต...........มีศูนย์......๒๘.........ตัว
นินนหุต........มีศูนย์......๓๕.........ตัว
อักโขภิณี......มีศูนย์.......๔๒.........ตัว
พินทุ...........มีศูนย์.......๔๙.........ตัว
อพุทะ..........มีศูนย์.......๕๖.........ตัว
นิระพุทะ........มีศูนย์.......๖๓.........ตัว
อหหะ...........มีศูนย์.......๗๐.........ตัว
อพพะ...........มีศูนย์.......๗๗.........ตัว
อฏฏะ...........มีศูนย์.......๘๔.........ตัว
โสคันธิกะ.......มีศูนย์.......๙๑.........ตัว
อุปละ...........มีศูนย์.......๙๘.........ตัว
กมุทะ...........มีศูนย์......๑๐๕.........ตัว
ปทุมะ...........มีศูนย์......๑๑๒.........ตัว
ปุณฑริกะ.......มีศูนย์......๑๑๙.........ตัว
อกถาน..........มีศูนย์......๑๒๖.........ตัว
มหากถาน.......มีศูนย์......๑๓๓.........ตัว
อสงไขย.........มีศูนย์......๑๔๐.........ตัว

หมายเหตุ : ตั้งแต่โกฏิขึ้นไป แต่ละหลักเพิ่มเลขศูนย์ ๗ ตัว
............: นหุต เคยใช้แทนเลขหลักหมื่น เช่น กรุงศรีสตนาคนหุต มาจาก สต = ๑๐๐ , นหุต = ๑๐,๐๐๐ , นาค = ช้าง , ช้างร้อยหมื่น คือ กรุงล้านช้าง
............: อุปละ กมุทะ ปทุมะ ปุณฑริกะ ใช้เป็นชื่อดอกบัว
............: อักโขภิณี สมัยอาตมายังเด็กถือว่าเป็นจำนวนมากที่สุด เช่น "มีทรัพย์นับอักโข ฯ" คือมีมากจนประมาณไม่ได้
............: พินทุ สมัยนี้ใช้แทนคำว่า วงกลม น่าจะมาจากการที่มีแต่เลขศูนย์ถึง ๔๙ ตัว
............: อพุทะ พระพุทธเจ้าตรัสถึงในอินทกสูตร กล่าวถึงการกำเนิดมนุษย์ น่าจะมีการแบ่งเซลล์ได้จำนวนนี้พอดี