[เถรี]

ท่านอาจารย์ของอาตมาคือ ดร. มนตรา เลี่ยวเส็ง ตอนที่ท่านเรียนปริญญาโท เครียดมากจนเส้นเลือดในสมองแตก เป็นอัมพาตนอนแข็งทื่อ ด้วยความที่ท่านเป็นเด็กวัดมาก่อน ฝึกกรรมฐานเป็น ตามดูลมเป็น ดูไป ๆ อำนาจจิตมากขึ้น..มากขึ้น สมาธิแข็งแรงขึ้น แข็งแกร่งมากขึ้น ก็ตั้งใจว่า “เราต้องลุกได้..!” สั่งตัวเองเลย..! ท้ายสุดท่านก็ลุกขึ้นเดินได้

นั่นเกิดจากอำนาจจิตตัวเองล้วน ๆ เลย คิดอยู่อย่างเดียวว่าถ้าเรานอนอยู่ ให้คนอื่นคอยป้อนน้ำป้อนข้าว อุ้มไปถ่ายอุจจาระปัสสาวะแบบนี้ไม่ไหว เราต้องลุกเองให้ได้ ก็เลยตั้งใจทำสมาธิแล้วก็ลุกได้ ปัจจุบันนี้สอนหนังสือหัวไม่วางหางไม่เว้น พอเก็บตกชีวิตคืนมาได้ก็ต้องใช้ให้คุ้ม

ลองไปฝึกดูนะ อย่างนั้นท่านเป็นอัมพาตนอนอยู่กับที่ ไปไหนไม่ได้เลย ก็ยังเอาจนลุกขึ้นมาได้ ของเขายิ่งกว่าเราอีก ต้องบอกว่าท่านอาจารย์มนตราเป็นตัวอย่างที่ดีมากในเรื่องแบบนี้

ถาม : ก็คือต้องปฏิบัติในพระกรรมฐานใช่ไหมคะพระอาจารย์ ?
ตอบ : สมาธิเรายิ่งทรงตัวเท่าไร เราจะยิ่งบังคับร่างกายได้มากเท่านั้น ถึงเวลาสั่งเลย ลุกซะดี ๆ ถ้าพลังจิตถึงระดับร่างกายก็ต้องลุก

ถาม : ของคุณพ่อนี่ต้องกินสมุนไพร ?
ตอบ : ยาอะไรที่หมอบอกว่าดีก็กินไปเถอะ แต่ว่าให้เอาสมาธิเข้าไปช่วยด้วย